Bijzondere artiesten vieren bijzondere feestjes. Gisteren vierde Herman van Veen zijn vijfenzestigste verjaardag in Carré met een in mootjes gehakte estafettevoorstelling van vijf uur in de grote zaal en zeven verschillende ruimten in en rond het gebouw. Na afloop kregen de bezoekers de zojuist verschenen autobiografie Voor ik het vergeet. Bij zo’n feest paste ook een bijzonder cadeau. Paul van Vliet overhandigde Van Veen de Edison Oeuvreprijs voor Kleinkunst, een prijs die pas voor de tweede keer is uitgereikt. De eerste gelauwerde was Ramses Shaffy. Het oeuvre en het succes van Van Veen is voor Nederlandse begrippen bijna onvoorstelbaar: 175 Lees verder…

Opofferen is je oma regelmatig in het verzorgingshuis bezoeken en het gelaten over je heen laten komen als ze je, met de geur van medicijnen in haar vochtige mond, bij het afscheid begint te tongen, omdat ze denkt dat je haar overleden echtgenoot bent. Nee, wees niet bevreesd dat met het weggeven van deze fantasie een deel van het plezier van het theaterbezoek verloren gaat, want de manier waarop Eric van Sauers zijn verhalen vertelt is puur goud. De harde klemtonen, de slimme herhalingen, de spannende rustpauzes en strakke mimiek zijn op papier niet te vangen. Op het affiche van Lees verder…

Bij zangeres Dusty Springfield wordt in 1995 borstkanker geconstateerd. Zij heeft een Amsterdamse hotelkamer uitgekozen om het haar broer Dion en manager Vicky te vertellen. In Amsterdam, de stad waar in de jaren zestig alles kon, is zij echt gelukkig geweest. Met deze twee dierbaren wil zij hobbels uit haar leven effenen om een kans te maken in de strijd tegen het onwillige lichaam. Vier jaar later is de zangeres van I just don’t know what to do with myself dood.Engelse journalisten schreven stevige woorden als: The Queen of Pop is dead en The finest female voice we ever had. Lees verder…