Kasper van Kooten loopt tegen de veertig. Hij wil zo graag met iedereen vrij en open communiceren, maar hij verstaat de ‘leipe shit’-taal van de generatie achter hem niet. Met de nieuwe digitale communicatiemiddelen zoal Hyves en Facebook kan hij ook niet echt overweg. Google heeft hij inmiddels wel onder de knie en een email versturen gaat ook prima, maar dan schrijft hij weer zo uitgebreid, zonder afkortingen, met de punt, de komma en de d en de t op de juiste plek, dat de ontvanger hem weer niet begrijpt.Van Kooten, die dit keer meer stand up comedian dan muzikant Lees verder…

Aan het slot van een fenomenale avond in Carré met en rond Karin Bloemen, moet Joost Prinsen eerlijk erkennen dat hij geprobeerd heeft De zoon van Louis Davids zo snel mogelijk te verdringen. De musical waarin hij met Jenny Arean en Gerrie van der Klei speelde, was geen daverend succes. Maar de show, die exact 25 jaar geleden in première ging, is wel de boeken ingegaan als het knallende debuut van de prille artiest Karin Bloemen. Het applaus na haar solo, De kat op het plat, waarin Bloemen alle katten uit Cats in de schaduw stelt, was veel enthousiaster dan Lees verder…

Gooi een Willem Wilmink-muntje in Theodor Holman (journalist), Jacques Klöters (programmamaker, cabaret Don Quishocking) of Vic van de Reijt (uitgever) en zij zullen honderduit vertellen over hun docent Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam. Hoe hij met hen ging wandelen door Amsterdam om hen op de hoek Prinsengracht-Reestraat te laten zien waar Rosa Overbeek drie kussen had gegeven aan Kees de Jongen. Hoe hij aan de hand van smartlappen en volkse liedjes als Toen wij van Rotterdam vertrokken de schoonheid van het gewone aan zijn studenten duidelijk maakte. In de autobiografie Hier is Prins Zonneschijn komt die universitaire periode helaas Lees verder…

Paulien Cornelisse zet haar oren goed open als de medemens op straat of in de trein converseert. Zij verbaast zich over de taalkundige onzin en platitudes. Over die verbazing legt ze vervolgens een laagje ergernis en dan heb je een aardige cabarettekst. Of een column, zoals haar wekelijkse stukje over taal in NRC.next. Het is niet altijd even opzienbarend. Ze is zeker (nog) geen Battus, want welk zinnig mens heeft zich inmiddels niet geërgerd aan die stomme stoplap ‘ik heb zoiets van.’ Maar ze formuleert zorgvuldig en haar mimiek is aanstekelijk. Een beetje sloom, en toch heel erg aanwezig, omdat Lees verder…