‘De zwarten wisten in ieder geval dat zij slaven waren, maar jullie hebben geen idee.’ De Amerikaanse stand up comedian Doug Stanhope slingert nogal wat verwijten in het gezicht van het publiek in de New Yorkse Gotham Comedy Club. Want daar zitten ze dan, stelletje hardwerkende sufkoppen, die zich zo makkelijk laten misbruiken door het systeem. No Refunds is een ware geseling. Er gaat een hoorbare siddering door de zaal als Stanhope op bikkelharde manier de anti-abortusmaffia aanvalt. Ook in zijn stukje over pedofielen bewandelt hij niet de subtiele weg.Stanhope drinkt en rookt aan stuk door (‘Ik ben creatief door Lees verder…

De wildenthousiaste caissière van de supermarkt staat op het podium en kondigt Batman de stripper aan. Er zitten alleen vrouwen in de zaal, die wel een extra impuls kunnen gebruiken. Buiten staan hun echtgenoten, die niet meer zo aantrekkelijk zijn: werkloos, ingedut en een toekomst die niet verder reikt dan het volgende blikje bier. Berry, die zijn alimentatie niet meer kan betalen en zijn seksueel uitgebluste vriend Dave, besluiten om zelf ook een eenmalige stripshow te organiseren en zo een financiële klapper te maken. Geen halfslachtige show, zoals die nichterige Chippendales. Nee, ze gaan voor de full monty. De Britse Lees verder…

‘Als Jezus in Chicago had gewoond en vijfduizend dollar voor de advocaat had meegenomen, dan was het allemaal anders afgelopen.’ Advocaat Billy Flynn specialiseert in slijmen en intimideren en weet zo, tegen een hoog gage, mooie moordenaressen van de strop te redden. Het is Chicago in de jaren twintig en de stad is, zoals de netkous-vertelster ons mededeelt in de ban van moord, hebzucht, corruptie, geweld, misbruik, overspel. ‘Kortom, alles wat ons na aan het hart ligt.’ De musical Chicago staat bol van de strak-erotische dans en swing-jazz. De choreografie van Bob Fosse uit 1975 (die in 1996 in zijn Lees verder…

Niet Wim Kan, maar Seth Gaaikema kwam als eerste (in 1969) met een oudejaarsconference op televisie. Het radiovoorwerk was vanaf 1954 wel door Kan verricht, maar die vreesde het alziende boze oog van de camera. Toen hij in 1973, het jaar van de oliecrisis, wel op televisie kwam met Kamelen op het behang, en zes en een half miljoen kijkers trok, was hij in één klap weer de koning van de jaarsluiting en dé inspiratiebron voor de cabaretiers die, met hun eigen vorm en toonzetting, in zijn voetsporen zijn getreden: Freek de Jonge en Youp van ’t Hek. Een cabaretier Lees verder…