The Full Monty brengt plezier op het podium, zelfspot van het script en smakelijke vertaling


Geplaatst in Theaterrecensies op . Gepubliceerd in: de Volkskrant
Foto: Roy Beusker

Foto: Roy Beusker

De wildenthousiaste caissière van de supermarkt staat op het podium en kondigt Batman de stripper aan. Er zitten alleen vrouwen in de zaal, die wel een extra impuls kunnen gebruiken. Buiten staan hun echtgenoten, die niet meer zo aantrekkelijk zijn: werkloos, ingedut en een toekomst die niet verder reikt dan het volgende blikje bier. Berry, die zijn alimentatie niet meer kan betalen en zijn seksueel uitgebluste vriend Dave, besluiten om zelf ook een eenmalige stripshow te organiseren en zo een financiële klapper te maken. Geen halfslachtige show, zoals die nichterige Chippendales. Nee, ze gaan voor de full monty.
De Britse komediefilm The Full Monty (1997) was niet alleen een wereldwijd succes vanwege het grappige verhaal, maar het raakt ook serieuze onderwerpen als economische crisis, seksuele onmacht en vaderrechten. Die momenten zijn in de musical niet veel meer dan speldenprikjes, maar wel erg goed getimed en in treffend beeld gebracht. Er is waarachtige ontroering als de dikke Dave (Zjon Smaal) ontredderd op de wc zit en met zijn vrouw aan de andere kant van de wc-deur praat. Hij heeft zichzelf in folie gewikkeld om de kilo’s te lijf te gaan, maar kan de verleiding van de chips niet weerstaan. Ook het liedje dat Berry (Charly Luske) aan het bed zingt van zijn zoon, die hij dreigt kwijt te raken, is zo’n moment waarop het uitbundige feest even tot rust komt.
Want een feest, dat is het. Het is een wonderlijk gezelschap mannen dat aan de stripact meedoet. De karikatuur spat er vanaf – de stoere zwarte met extra vulling in zijn onderbroek, de exhibitionistische nicht, de zelfmoord-bangerik die voor zijn moeder zorgt (let goed op de wonderlijke danspasjes op haar begrafenis) en de nuffige, bekakte man, die voor zijn vrouw verzwijgt dat hij werkloos is – maar het wordt met zoveel flair gespeeld, dat het geen moment irriteert.
Luske heeft een felle rockstem, die perfect past bij de agressie die in de muziek en tekst van een aantal liedjes zit. Maar ook in de rest van de cast is er niemand die de muziek van David Yazbek – soms hoekig, maar altijd fris melodieus – geweld aandoet.
Het plezier op het podium, de zelfspot van het script en de smakelijke vertaling/bewerking van Allard Blom leveren een voorstelling op die lang blijft natintelen. En in tegenstelling tot de Londense en New Yorkse uitvoering krijgt de toeschouwer het finaleshot dat deze voorstelling verdient.

****
The Full Monty door De Graaf en Cornelissen Producties, verhaal: Terrence McNally, muziek en liedteksten: David Yazbek, vertaling/bewerking: Allard Blom, regie: Paul van Ewijk, Stadsschouwburg Haarlem, 16 november. Tournee. www.thefullmontymusical.nl