Finale Concours Wim Sonneveldprijs, DeLaMar Theater Amsterdam, 21 april.
De drie finalisten zijn nog te zien van 21 mei t/m zaterdag 24 mei in Theater Bellevue Amsterdam en op tournee door Nederland vanaf september.

Flip Noorman is met het programma Bellse Parese winnaar geworden van de 27ste editie van het Concours om de Wim Sonneveldprijs, het wedstrijdonderdeel van het Amsterdams Kleinkunst Festival. De jury onder leiding van recensent Ruud Buurman prees de Rotterdamse ‘gevaarlijke en roofzuchtig kijkende frontman’ van de band, die ‘de jury uitdaagde de grenzen van de kleinkunst nogmaals te onderzoeken en vervolgens opnieuw te verleggen.’
Het vrouwenduo Matroesjka had met het programma Naar Almere de meeste sympathie van het publiek en nam de Publieksprijs mee naar huis. De derde deelnemer Yvonne van den Eerenbeemt stond, ondanks het ijzersterke slot van haar programma Vuile Was, over een ietwat te stoere vrouw op reis door Zuid Amerika, met lege handen. We zijn Facebook als onderwerp wel een beetje zat, maar zij gaf daar toch wel een aardige draai aan.
Appels en peren hebben beduidend meer overeenkomsten dan de drie acts op deze Amsterdamse kleinkunstfinale. De jury koos voor het non conformistische experiment van Flip en zijn Noormannen, ook al is het deelnemen alleen al aan een competitief festival weer een teken van conformisme. Flip Noorman is een cocktail van 1/5 Leonard Cohen, 3/5 Tom Waits en 1/5 Che Guevara. Met zinnetjes als ‘Ga naar het bos met een stropdas om je nek’ of ‘De hyena die steeds het laatst lacht’ grijpt deze cynische romanticus het publiek in vrijwel elk nummer direct bij de strot. De harde confrontatie overheerst, maar naast de nummers waarin hij als een houthakker met een paar woeste bijlslagen een bos kapt, weet hij ook gas terug te nemen en verandert hij in een subtiele mikadospeler.
Noorman probeert met zijn teksten en rauwe, maar toch goed geoliede ketelmuziek het beest in de mens te definiëren. De jury sprak van ‘unheimisch.’ En ja, een lachje kon er in dat half uur niet van af. Het feit dat aan het eind van zijn act slechts een klein gedeelte van het publiek letterlijk met hem mee wenste te grommen, toonde aan dat Noorman meer aansluiting zal vinden bij een jong muziekfestivalpubliek dan bij de traditionele bezoekers van het kleinkunsttheater.
Dat publiek werd beter bediend door Lisa Loeb en Janneke Rinzema, die als Matroesjka zeer muzikaal (beiden cum laude afgestudeerd aan het Amsterdamse conservatorium) en zeer geestig op zoek gingen naar geluk, dat in Almere lijkt te liggen. In ieder geval voor de twee Russische vrouwen die hun zinnen hebben gezet op een Nederlandse huwelijkspartner. Op buitengewoon intelligente manier werden zaken als jaloezie en speed daten neergezet, en er was door de aandacht voor Rusland en internet-pedofilie goddank ook ruimte voor de actualiteit.
Matroesjka was deze avond de vertegenwoordiger van de traditie: een typetje, een liedje en een sketchje. En daar blijkt dus, mits op hoog niveau uitgevoerd, nog steeds niks mis mee te zijn.