Cabaret

Kamps & Kamps 2 door Tim en Wart Kamps, regie: Vincent Wijlhuizen. De Kleine Komedie Amsterdam 10/4. Tournee tot begin juni.

***

‘Hoe is het om in mijn schaduw te staan?’ vraagt Tim Kamps sarrend aan zijn tweelingbroer Wart.
Tim in Wie is de Mol? Tim als cult-ster in Het Monica Da Silvo Trio.
Maar Wart is in het samenspel met zijn broer niet meer de sullige loser, zoals in de tijd toen het duo nog een trio was met Bor Rooyackers. Wart neemt Tim te grazen met cynische tweets die op een groot scherm verschijnen, hij zit hem met zijn hengelmicrofoon hinderlijk dwars, en als het licht uitvalt maakt hij gebruik van een nachtkijker en jaagt zijn broer de stuipen op het lijf. Kortom, het lijkt alsof de kleine Wart na het vertrek van Rooyackers gegroeid is.
Het eerste programma als duo was een doorslaand succes en leverde zelfs een nominatie voor de Neerlands Hoop op. Ook de tweede aflevering heeft een hoop moois te bieden. Of beter, een hoop idioots, krankzinnigs. Het tweetal wipt regelmatig over de rand en daar voelen de broers zich zichtbaar thuis. Gek, gekker, Kamps.
Het programma is gegoten in de vorm van een talkshow. We hebben wel eens origineler ideeën van de Kamps-broers gezien, maar ze maken optimaal gebruik van de mogelijkheden om allerlei zijpaadjes te bewandelen, zoals een grappig gevangenisbezoek. Het publieksparticipatieonderdeel als toetje van de avond is een absoluut wereldnummer.
De gewaagde vergelijking met Monty Python is al eerder gemaakt. Ook deze keer zijn er flarden die in het repertoire van de Britse grootmeesters niet zouden misstaan. En toch zit het niet de hele tijd lekker in Kamps & Kamps 2. De mannen zitten wel erg dicht op elkaars lip. Ondanks de pesterijtjes wordt het wat al te klef. In een driehoeksverhouding kun je de boel wat beter later schuren en schrijnen.
Daarnaast is de rem op de meligheid zo nu en dan helemaal los en lijken ze zich vooral te richten op de doelgroep van allerjongste tieners.
De programma’s van Rooyackers, Kamps & Kamps waren extreem kort. In minder dan 5 kwartier stond je weer buiten. Nu, zo vertelde de manager van het tweetal, zitten ze ruim in het materiaal en halen ze de anderhalf uur. Dat klinkt positief, ware het niet dat ze minstens een kwartier hadden moeten schrappen.