Wim Helsen. De Kleine Komedie Amsterdam. fotograaf: Els Zweerink

Er wordt naar u geluisterd door Wim Helsen, regie: Johan Petit, De Kleine Komedie Amsterdam 1 december. Tournee.

***

Ivo, eh nee Guido heeft zelfmoord gepleegd. Of heeft zijn echtgenote er nog iets mee te maken? In ieder geval is Ivo, oh nee.. eh Guido van de brug gesprongen. Hij heeft de moeite genomen om een gevoelige afscheidsbrief te schrijven, die tijdens de uitvaartplechtigheid wordt voorgelezen door de crematie-beambte van dienst. Die bakt er helemaal niets van. Hij staat sloom en ongemakkelijk achter het katheder en maakt een zooitje van zijn papieren. Pijnlijke versprekingen, lompe opmerkingen, onbenullige niet ter zake doende kletspraat. Kortom, ongelooflijk geestig. Wim Helsen in absolute topvorm.

Helsen is de meest gelauwerde Vlaamse cabaretier in Nederland. Voor zijn debuut Heden Soup! uit 2002 kreeg hij de Neerlands Hoop en met zijn laatste twee programma’s (Het uur van de prutser en Spijtig spijtig spijtig) haalde hij de hoofdprijs binnen, de Poelifinario voor het meest indrukwekkende programma van het seizoen.

Het bijzondere van Helsen is dat hij in al zijn programma’s een zeer smakelijk mix wist te maken van het befaamde Vlaamse absurdisme (ook dit jaar weer succesvol op Cameretten) en de ongeschreven Nederlandse cabaretwet dat er toch ergens, al is het diep weggeduwd in een donker hoekje, een moralistisch tintje tussen alle grappen en grollen te ontdekken valt. Al is het maar een onsje mededogen met de gebutste mens of een beetje verontwaardiging over de hebzucht.

En dat missen we in Er wordt naar u geluisterd. De toespraak in het rouwcentrum werkt een kwartiertje perfect omdat de krankzinnige woorden en de doodernstige omgeving zo komisch met elkaar botsen. Maar als de verrassing is uitgewerkt sorteren de zotte invallen van Helsen steeds minder effect. Het is anderhalf uur te veel van hetzelfde. Helsen doet zichzelf tekort. Het visueel sterke einde levert wel weer wat bonuspunten op, maar dat is een doekje voor het bloeden.

Ook een mindere Helsen scoort nog steeds een voldoende, daarvoor heeft hij domweg te veel kwaliteit. Maar toch blijf je met een onbevredigend gevoel zitten dat Helsen wat last van ideeënarmoede heeft gehad en daarom die ene leuke scène die hij in zijn hoofd had noodgedwongen heeft opgerekt tot een avondvullend programma.