Hello Dolly! door MediaLane
Gezien Nieuwe Luxor Theater Rotterdam 8 maart
Nog te zien Aldaar t/m 22 maart, tournee: hellodollydemusical.nl
DeLaMar 27/5 t/m 6/9

foto: Roy Beusker – Annemieke van der Togt

Aan het slot van de musical Hello Dolly! heeft iedereen zijn liefdesbestemming gevonden. Paul de Leeuw heeft als de chagrijnige grutter Horcus ten Gelder in het fraaie titellied nog eens gezongen dat hij en weduwe Dolly Levi bij elkaar horen: ‘Je bent een fantastische vrouw.’
Beter kon hij het niet samenvatten. Wat Simone Kleinsma presteert is inderdaad fantastisch. In de Amerikaanse versie is zij een ‘wonderful woman’, maar fantastisch dekt nog beter de lading. De laatste reprise van dit Broadway-oudje in New York was drie jaar geleden met een sublieme Bette Midler in de hoofdrol. De show werd al snel omgedoopt tot Hello Bette! Iets vergelijkbaars zou je ook kunnen bedenken voor de eerste musical van MediaLane, de producent die zich na televisie en live entertainment nu ook werpt op theater.
Kleinsma sprankelt als ze als in de openingsscène zingend (‘Ik help een handje mee’) op straat voorbijgangers het hele arbeidsrepertoire van Dolly toont: ze is koppelaarster, advocaat en ze geeft ook nog dans- en muzieklessen. Ze ontroert – zeker als je aan haar privéleven denkt – als ze met haar overleden man overlegt wat ze met haar verdere leven moet doen. En ze is fenomenaal als ze tijdens een rechtszaak onverstoorbaar een stevige maaltijd naar binnen werkt en daarbij een pan aardappelen verorbert zoals Wim Sonneveld dat ooit deed met een schaal bitterballen.
Is Hello Dolly! door het spel, de dans en zang van Simone Kleinsma (er was op de première niets te merken van haar stemproblemen, waardoor de laatste try out moest worden afgelast) ook een fantastische voorstelling? Nee! Daarvoor is het verhaaltje – koppelaarster slaat via een paar omwegen een rijkaard aan de haak – veel te mager, zelfs onbenullig. De smakelijke vertaling van Jan Rot kan dat niet genoeg compenseren. Maar het is wel heel leuk dat Rot Dolly op afgelikte lolly laat rijmen, ‘mozes kriebel’ van Kees van Kooten leent en zelfs Remco Campert (Het leven is vurrukkulluk) eert.
Er zitten domweg te veel oubollige scènes in Hello Dolly! Dat weten we nog goed van de versie van producent Albert Verlinde uit 2004 en die zijn in deze nieuwe editie niet opgeknapt. Met als absoluut dieptepunt een bespottelijke bijeenkomst van het hele gezelschap in een hoedenwinkel. Net als je denkt ‘oh nee, niet in een kast of onder de tafel verstoppen’ gebeurt precies wat je vreest. Na de pauze is er vergelijkbare hysterische slapstick in een restaurant. Ook de anders zo stijlvol acterende Freek Bartels laat zich als bediende in de winkel van Ten Gelder in die opgefokte sfeer meeslepen. Helaas zit Paul de Leeuw ook niet lekker in zijn rol als nukkige en gierige miljonair. Zijn spel blijft onbevredigend hangen tussen koddig en serieus.
Met zoveel ongein word je wel heel erg op het feit gedrukt dat de musical vijfenvijftig jaar oud is. Deze burgertruttige humor kan echt niet meer, ook al wordt technisch alles uit de kast gehaald in een ongelooflijk inventief en smaakvol decor, waardoor je soepel van een New Yorkse straat naar een treinstation of rechtszaal wordt gestuurd. Het is nogal saai, ook al heeft choreograaf Daan Wijnands zijn dansers naar olympische hoogte opgestuwd.
Er is zichtbaar zoveel geld en zoveel aandacht en energie aan deze productie besteed. Heel jammer dat de keuze op deze belegen show is gevallen, want alleen met Simone Kleinsma ben je er nog niet.

Foto: Roy Beusker – Annemieke van der Togt