Ryan Adams helpt Norah Jones van haar writers block af.

Hij hing een beetje suffig op de bank, met een behoorlijke kater van een avondje muzikaal en alcoholisch doorhalen met zijn vrienden, toen Ryan Adams een tamelijk depressieve Norah Jones aan de lijn kreeg. Ze zat in een stevige dip omdat het haar niet meer lukte een behoorlijk liedje uit haar vingers te krijgen: ‘I’m such a dumb writer. I hate what I write.’
Adams trok zijn schoenen aan, haalde een zak ijsblokjes uit de diepvries (in de stellige wetenschap dat Jones de daarbij behorende drank wel in huis zou hebben) en wandelde naar zijn buurvrouw.
Jones had al wel een aardige zin op papier gezet: ‘You’re always mine to keep when you’re gone.’ Adams besefte dat de uitsmijter van het lied daarmee klaar was, en dat nu alleen nog het voorafgaande verhaal moest worden geschreven met bijpassende klanken. Hij ging met haar aan de slag en in een vloek en een zucht was het nummer Dear John klaar, waarin een oudere vrouw haar liefde voor haar overleden man bezingt. Adams komst was een goed voorbeeld van twee vliegen in één klap, want Norah Jones had met behulp van haar muzikale buurman haar tijdelijke writers block overwonnen.
Het duet staat op het album Featuring dat eind 2010 uitkwam, en waar ook Dolly Parton, Ray Charles en Herbie Hancock een bijdrage aan hebben geleverd. Daarna heeft Jones meegewerkt aan het album Rome, waarmee producer en (hiphop)zanger Danger Mouse een ode brengt aan de klassieke Italiaanse filmmuziek. Die samenwerking met Danger Mouse bleek zo’n succes dat het tweetal de krachten hebben gebundeld voor het nieuwe Norah Jones album Little Broken Hearts, waarvan het Carré publiek ongetwijfeld het een en ander te horen zal krijgen als Jones eind mei naar Amsterdam komt. Voor dat album heeft ze zelf alle instrumenten ingespeeld.
Zoals bekend is Norah Jones de dochter van de Indiase sitarspeler Ravi Shankar, maar zij is volledig opgevoed door haar moeder (en concertorganisator) Sue Jones. Op haar 16e veranderde zij haar officiële naam Geetali Norah Jones Shankar naar Norah Jones. Haar geboortenaam – Getaali betekent lied of melodieus – had haar werk inmiddels wel gedaan. Twee jaar later werd het contact met haar vader weer hersteld, maar toen leek haar muzikale route al helemaal uitgestippeld. En die liep via het repertoire van Billie Holiday, jazzpianist Bill Evans en country held Willy Nelson. Al deze invloeden leidden tot een magisch donker jazz-pop-geluid, dat haar een contract opleverde bij het fameuze Blue Note Records.
In 2002 kwam haar debuutalbum Come away with me uit, goed voor ongeveer 20 miljoen verkochte exemplaren, en acht Grammy’s, waaronder Beste Nieuwkomer, Beste Zangeres, Beste Album, en Beste Song. Die laatste Grammy was natuurlijk voor Don’t know why, dat tijdens geen enkel concert mag (en zal) ontbreken.
Toen Jones nog aan het begin van haar carrière stond vertrouwde Oprah Winfrey haar toe: ‘Your future is so bright that it’s going to burn your eyes.’ Daar is, zo weten we nu, geen woord aan gelogen. De 1 meter 55 kleine Jones is een hele grote geworden.

Norah Jones: 28 mei in Koninklijk Theater Carré