1000 & 1 dag door Brigitte Kaandorp, regie: Bert Klunder, Theater a/d Schie Schiedam 1 oktober. Tournee.

Geen opleiding, een stevige vorm van startangst en ook nog nooit een echt verhaal met clou en moraal verteld. Brigitte Kaandorp geeft grijnzend toe dat ze er niet best voor staat in cabaretland. Dus moet ze af van het hap snap rommelen van inval naar inval, en meer aandacht besteden aan aankleding en inhoud.
Voor 1000 & 1 dag is Kaandorp langs de kostuum- en decorwinkel gegaan, heeft een band aangetrokken en heeft haar hoofd gepijnigd over een heus verhaal met kop en staart. Die aankleding, daar kunnen we mee leven, ook al is het wat roze-majorette-over-the-top. De band onder leiding van gitarist Erwin van Ligten (wat een fenomenale variatie aan aanslag heeft die man in huis) is geweldig. Aan de vermoeidende hoempapa-openingsnummers viel weinig eer te behalen, maar door de band groeien de serieuze liedjes van Kaandorp uit tot ware chansons. Kaandorp schrijft gevoelige miniatuurtjes over de dwang van het leven. Met een openingszin als: ‘Ik spuug nooit meer van de brug naar beneden’ weet je dat je drie minuten goed zit. Het slotlied, een vertaling van Randy Newmans I’ll be home, is goed voor kippenvel tot aan het treinstation.
Maar dat verhaal, oh had Kaandorp dat maar niet gedaan. We krijgen een uitgekauwd sprookje over een heksige stiefmoeder en een lief meiske voorgeschoteld, waar kraak nog smaak aan zit. En ook al duurt het even voordat ze er echt aan begint (zie startangst) en heeft ze ook nog een zalig slot in petto, dat neemt niet weg dat een groot deel van de avond stomvervelend is. De flauwekulletjes waarmee ze het verhaal probeert te versieren zijn nietszeggend en richtingloos.
Pas als ze tegen het eind op vertrouwd terrein komt en de zaal even bijkletst over wat haar allemaal thuis is overkomen, dan hang je aan haar lippen. Zij is een van de weinige cabaretiers die over haar kinderen kan vertellen zonder in sentimenteel gezwam te vervallen. Het getob en geworstel wordt zo levensecht en grappig verteld dat je bijna die ongein met dat sprookje bent vergeten. Helaas slechts bijna.