Alex van Holstein & Het Sentiment: Het mag sneeuwen. Marista
***
Maarten van Roozendaal heeft na lang zwoegen een breed publiek aan zich gebonden, en heeft ook school gemaakt. Alex van Holstein probeerde het in 2001 op Cameretten met cabaret, maar heeft zich daarna op muziek geconcentreerd, om precies te zijn, het genre van Maarten van Roozendaal. Net als zijn voorbeeld lijkt Van Holstein een harde leermeester in liefdesrelaties, maar is ook niet kinderachtig tegenover zichzelf. Soms komt hij akelig dicht in de buurt van Van Roozendaal, zoals in Kennelijke staat, waarin hij de zinnen muzikaal slim in elkaar laat overgaan, en Tompoucendag, een verslag over een vreugeloze dag van een moeder die haar zoon verliest. Hij komt met mooie zinnen als: ‘Ik val in jouw herhaling’. Soms zijn de teksten helaas nét iets te halfbakken en blijft hij in de muziek wat besluiteloos hangen tussen de harde paukenslag en de lieflijke melodie.

Frank Boeijen: As. V2
****
Het openingsnummer van de dubbel-cd As, Aan de bezitters van een ziel, is een enigszins droeverige beschrijving van Nederland. Nu dat land de fijngevoeligheid en poëzie is kwijtgeraakt voelt Frank Boeijen zich daar niet meer thuis. Het is niemandsland geworden. Een zwoele, weemoedige melodie erbij en je hebt een prachtig toegankelijk nummer, zoals ook Het lied van de doofheid. Dan zijn er nog liedjes, waar de luisteraar zijn eigen gedachten kan invullen en meedeinen op de zacht golvende melodieën. Maar op As moeten we ook weer door die typische Boeijen-nummers heenploegen (zoals En Chet Baker zingt), die zo persoonlijk zijn dat het voor de luisteraar een cryptogram wordt waar geen touw aan vast te knopen is. Kunnen die teksten niet gewoon in zijn eigen schrift blijven, want de rest is zo mooi.