Allemaal natuurlijk leuk en aardig, zo’n stukje Bartók door het Holland Symfonia en de smartelijke reli-en soufiklanken van de Marokkaanse muezzin Abderrahim Souiri. Maar aan het trommelvliesscheurende gegil te oordelen was een groot deel van het publiek naar het Concertgebouw gekomen voor de Egyptische ster Mohamed Hamaki. Met de Amsterdamse rapper Perry Mystique heeft Hamaki een remix gemaakt van zijn oude hit Ahla Haga Feeki. Ook deze versie doet het momenteel uitstekend in de Arabische wereld.
Net als twee jaar geleden had een groot aantal organisaties, die het goede met de mensheid voor hebben, de handen ineen geslagen voor een bruisend Nederlands-Arabisch feestje met zang, dans, modeshow, en (helaas lauwe) mintthee toe. Het concertgedeelte van Souk 2 werd verzorgd door Holland Symfonia onder leiding van Hans Leenders en gasten. Vooral de voortrollende Rituele Vuurdans van Manuel de Falla paste mooi in de sfeer van de avond. Net als het vurige Scarlet Woman in the green shirt van Joe Zawinul, gespeeld door pianist Michiel Borstlap.
Najib Amhali opende het gevariëerde bal met een wezenloos human beatbox-nummer. Via een onduidelijk bruggetje verbond hij muziek met orgaandonatie en verklaarde vervolgens dat hij als Marokkaan ook aan Geert Wilders zijn hart zou afstaan. Dat was het enige stekelige op de avond die verder politiek uiterst correct verliep. De organisatie had er goed voor gezorgd dat er geen controverse aan de oppervlakte zou komen, zoals twee jaar geleden, toen Spinvis werd verboden een lied te zingen waarin een toespeling werd gemaakt op de moord op Theo van Gogh. Een avondje voor en met goedwillende burgers van beide etnische kanten. Een van de bewakers stelde opgelucht vast dat de vervelende jongetjes op deze avond in andere delen van de stad rondhingen.

Souk 2, met Holland Symfonia, Michiel Borstlap en Mohamed Hamaki. Concertgebouw Amsterdam 17 mei.