‘Rechtstreeks vanaf Broadway’, probeert de flyer ons wijs te maken. Nou ja…Bubbling Brown Sugar is tussen maart 1976 en december 1977 bijna 800 keer opgevoerd op Broadway. Daarna is de show met enige regelmaat op andere plekken opgedoken – in 1992 in Nederland – maar van een Broadway revival is het nooit gekomen. Dat is ook niet zo gek, want Bubbling Brown Sugar is te veel een concert om als musical door het leven te gaan. En dan ook nog een concert dat tamelijk moeizaam op gang komt.
Aan de hand van een zwart sterrenkoppel uit het verleden (gespeeld door de Amerikaanse veteraan Omar Hester en de Nederlandse Caroline Dest) lopen we door de zwarte New Yorkse wijk Harlem uit de jaren voor de tweede wereldoorlog. Ze worden vergezeld door een ongemakkelijk wit stel, waarvan de gefortuneerde man bijna hysterisch bang is voor zwarten. Hij wordt op het debiele af gespeeld door Sven Tummeleer. Het lijkt alsof regisseur Rich Ascroft wraak heeft willen nemen op de infantiele manier waarop zwarten lang in witte producties hebben gefigureerd.
Harlem beleeft in die vooroorlogse jaren haar Renaissance. Het is de tijd waarin een elegant wit publiek zich vergaapt aan zwarte jazz-helden als Duke Ellington, Ella Fitzgerald en Cab Calloway in donkere Harlem clubs waar zwarte bezoekers niet zelden met de nek worden aangekeken. Die genieten vooral op de house-rent-party’s, uitbundige muzikale feesten (met entreegeld) die worden gehouden om de huur van de bewoner bij elkaar te scharrelen.
Het verhaal van Bubbling Brown Sugar stelt geen klap voor. Het is een aanschakeling van ‘Do you remember?’ ‘Yes, I remember.’ Het programmaboekje belooft ons ‘een perfecte weergave van het Harlem uit de jaren dertig.’ Daarvoor had men er toch een behoorlijke scriptschrijver bij moeten halen.
De muziek daarentegen is geweldig. In ieder geval na de pauze als de cast, een Amerikaans-Nederlandse mix, helemaal los komt. Deze vrijwel all-black-productie biedt de gelegenheid aan een aantal donkere Nederlandse dansers/vocalisten uit de marge te klimmen. Vooral het frisse koppel Cindy Belliot en Gino Emnes grijpt die kans. In de pittige tweede helft horen we de Amerikaanse Anita Davis in de diep ontroerende Billie Holiday classic I got it bad (and that ain’t good) en gaat iedereen zingend en dansend voor goud in de finale It don’t mean a thing (if it ain’t got that swing). Dan neemt ook Carolina Dijkhuizen, die zich voor de pauze nog schreeuwend heeft verslikt in Sweet Georgia Brown, artistiek wraak, en scoort de hele productie toch nog een dikke voldoende.

Bubbling Brown Sugar door Mark Vijn Theaterproducties, regie en choreografie: Rich Ascroft. Goudse Schouwburg Gouda 4 november. Tournee tot half maart. www.bubblingbrownsugar.nl

“