De scheiding tussen An en Harrie was onvermijdelijk. Het volkse Rotterdamse stel dat als De Berini’s jarenlang feestelijk met elkaar op het podium heeft gekibbeld groeide uit elkaar. En datzelfde gold voor de twee artiesten die erachter stonden, Marjolein Meijers en Hans Kemeling. De laatste bouwt tegenwoordig decors en Marjolein Meijers heeft zich muzikaal verder ontwikkeld. Eerst met Jan Rot (Jan en An), maar nu echt solo met Solex.
De titel doet denken aan die andere fiets met hulpmotor, de Berini. Er zitten ook wel degelijk jaren zestig sentimenten in Solex, en het Rotterdams aardse doe-niet-zo-gek-man ontbreekt niet in haar vertelling, maar Marjolein Meijers gaat verder dan de overzichtelijke opzet van het Berini’s-repertoire.
Uit de inboedel van haar overleden moeder heeft Marjolein Meijers een imposante leren Chesterfield-stoel overgehouden, die nu het podium domineert. Daar zat haar moeder, als een trieste koningin met de fles in de hand. Haar half-joodse man, die uit Dresden naar Rotterdam is gevlucht, heeft wel vijf kinderen bij haar verwekt, maar tot liefde bleek deze verknipte man niet in staat. De verhouding tussen dochter Marjolein en haar gefrustreerde, drinkende moeder was ook op z’n zachtst gezegd stroef. Reden voor de dochter om bewust geen kinderen te nemen.
Dit tamelijk zware verhaal wordt vermengd met het relaas van een Chinese vrouw die illegaal in Nederland is en haar kind kwijt is. Het wordt aanvankelijk met een ‘An-achtige’ lichtheid verteld, die versterkt wordt door de ‘Ierse’ inbreng van de twee muzikanten, met accordeon en een batterij snaarinstrumenten. De toon wordt echter steeds grimmiger en indringender. Solex is het bewijs dat de scheiding van An en Harrie een goede beslissing is geweest.

Solex door Marjolein Meijers, tekst: Marjolein Meijers en Dick van den Heuvel, regie: Dick van den Heuvel. De Kleine Komedie Amsterdam 6 november. Tournee.