Heeft u zin in een gezellige familiemusical? Heeft u er behoefte aan om u na een dag hard werken te laten vermaken door komische acteurs? Mijd dan de komende weken het M-Lab in Amsterdam Noord. Laat dan The Wild Party links liggen.
In 1928 schreef Joseph Moncure March het gedicht The Wild Party over het decadente leven van New Yorkse kunstenaars. Door de obscene inhoud werd pas in 1944 een gekuiste versie gepubliceerd. Vijftig jaar later kwam de originele tekst weer boven water met illustraties van Art Spiegelman en meteen zagen onconventionele theatermakers er een musical in. Van de twee versies die in 1999 in New York in première gingen wordt het werkstuk van Andrew Lippa als het meest opwindend beschouwd. Die versie is door Koen van Dijk vertaald en naar het M-Lab gebracht, het theater waar in de luwte geknutseld kan worden aan potentiële hits.
Queenie (Lone van Roosendaal) is danseres in een vaudeville theater. Haar relatie met de komiek Burss (Alex Klaasen) stelt weinig meer voor. ‘Alles wat heet is, koelt uiteindelijk af.’ Na een hardhandige ruzie besluit Queenie een feest te houden om het liefdesvuur weer een beetje op te poken. Ze sleept een bonte stoet mensen het huis in die zich aan de zijkant van de samenleving ophouden: een bokser, een prostitué, een paar homoseksuele dansers, een nieuwsgierig minderjarig meisje en een oude rivale (Anouk van Es) van Queenie met haar nieuwe aanwinst (Ara Halici). Wat hoopvol en vrolijk begint loopt gruwelijk uit de hand door drank, drugs en jaloezie.
Vanaf het begin, als Lone van Roosendaal verveeld in haar onderjurk op de sofa hangt en Alex Klaasen in smoezelig hemd de krant doorbladert, is duidelijk dat dit geen zoetsappig verhaaltje wordt. De doorgecomponeerde musical gunt je geen moment rust. De tekst is vlijmscherp, de spelers jagen elkaar constant op en de dans is weldadig. Choreograaf John Agésilas heeft wat gespiekt bij de musical Chicago, maar heeft er vooral veel eigenzinnige jazz in gestopt. De muziek is een slimme combinatie van jaren twintig ritmes, gospel en het rauwe geluid van het hedendaagse New York.
Maar het succes van de voorstelling heeft vooral met het spel en de zang van Lone van Roosendaal en Alex Klaasen te maken. Van Roosendaal werpt in The Wild Party haar ietwat brave imago van zich af en toont een spannend grimmige kant als zij tussen twee minnaars hangt. Van Alex Klaasen weten we al lang dat hij de lachers vrijwel direct op zijn hand heeft. Hier gaat hij dieper dan ooit. Hij is kwaad, gefrustreerd, onredelijk en breekbaar en plaatst zich vocaal naast alle grote jongens die de overstap van opera naar musical hebben gemaakt. Vaak wordt ten onrechte de suggestie gewekt dat sterren worden geboren aan het slot van een opgeklopte televisie-talentenjacht-serie. De echte sterren openbaren zich in de dagelijkse podiumpraktijk.
The Wild Party zal een open eind serie in het Circustheater niet halen, maar ruim twee weken Amsterdam is echt te mager.

****
The Wild Party, tekst en muziek: Andrew Lippa, choreografie: John Agésilas, vertaling en regie: Koen van Dijk, muzikale leiding: Frans Heemskerk, M-Lab Amsterdam 4 september. Aldaar tot 21 september.