De barman en de laveloze drinker hangen allebei even verveeld en vervelend aan de toog. De raadseltjes die de barman opgeeft zijn flauw, de raadseltjes van de drinker gaan over zijn eigen verveloze bestaan en zijn onoplosbaar. Ze zijn tot elkaar veroordeeld totdat de tent na middernacht gesloten wordt en de drinker (na de onvermijdelijke kotspartij) de straat opwankelt.
Voordat die twee naar huis gaan laten Leo Alkemade en Roel Bloemen een gevarieerde verzameling treurwilgen voorbij komen. We zien een schoenverkoper, die geen oog heeft voor de maat van het schoeisel, twee losers tijdens een blind date, een mislukte quizkandidaat, en een man die zijn vrouw smeekt om uit frustratie iets in elkaar te mogen slaan.
Alkemade en Bloemen hebben elkaar ontmoet op de kleinkunstopleiding in Den Bosch. Die hebben ze niet afgemaakt, maar daar is wel de basis gelegd voor degelijk acteerwerk. Sinds de winst op het Groninger Studentencabaretfestival in 2008 is het duo minder druistig en fysiek geworden en zijn de scènes wat absurder en meer doordacht. Dus eigenlijk wat minder Waardenberg & De Jong en wat meer Droog Brood. Dat laatste duo is natuurlijk geen beroerd baken om je op te richten, maar in tegenstelling tot Droog Brood weten Alkemade en Bloemen vrijwel nooit de laatste onverwachte dreun uit te delen. Ze kunnen zich goed verplaatsen in de tobberige personen, maar laten ze uiteindelijk te veel zweven. Ze lijken soms zo verliefd op een idee dat het veel te lang wordt uitgesponnen.
Leo Alkemade heeft de agressief kaalgeschoren schedel van de eerste drie programma’s verruild voor een ideale schoonzoon-haardracht en heeft permanent een vriendelijk verbaasde blik in de ogen. De angel lijkt er daardoor al direct uit. Alkemade en Bloemen zijn te ongevaarlijk.

***
Wij willen ook naar huis door Alkemade & Bloemen, Theater Bellevue Amsterdam 6 maart. Tournee.