Poppenkoppen door Anousha Nzume & Colette Notenboom, regie: André Veltkamp, Theater Bellevue Amsterdam, 2 maart. Tournee.

Twee bange vrouwen. Bang voor de hond, voor de aantrekkingskracht van de gevulde ijskast, voor de eenzaamheid, en ook bang voor de kritische blik en de scherpe tong van de ander. Uit alle macht proberen ze hun angsten te verdringen. Door de ander af te blaffen, het eigen verleden mooier maken dan het is, en vooral door zoveel te kwekken dat er geen tijd en geen energie meer over is om bang te zijn.
Anousha Nzume (moeder uit Rusland, vader uit Kameroen) en Colette Notenboom (moeder uit Indonesië, vader uit Nederland) hebben beiden een vliegende start gemaakt tijdens verschillende edities van het Leids Cabaret Festival. Na het Leidse podium hebben ze allebei een paar programma’s gemaakt, alleen of in een gezelschap, maar de grote doorbraak is uitgebleven. Terwijl Notenboom haar heil zocht in Antwerpen, besteedde Nzume de afgelopen jaren aan het moederschap.
Door de enorme groei van het leger cabaretiers moeten artiesten die even uit beeld zijn geweest weer vanaf nul beginnen. Dat bleek in Amsterdam, waar twee voorstellingen door gebrek aan publieksbelangstelling moesten worden afgelast. Dat is niet terecht, ook al hebben we absoluut niet te maken met een wereldvoorstelling. Daarvoor wil het duo nu ineens te veel, en doen de dames er ook nog eens veel te lang over.
De verschillen in culturele achtergrond wordt heel aardig, en met veel zelfrelativering gebruikt. De kibbeldialogen waarin ze elkaar de loef proberen af te steken zijn soms heel grappig. Vooral als Colette Notenboom in het tempo en de intonatie van Marc Marie Huybregts schiet: zinnen die over elkaar heen fladderen, achter elke halve zin een vraagteken, en daarbij een beetje hulpeloos kijken. Ze kunnen allebei acteren, en dat komt vooral mooi uit als ze elkaar negeren. In de liedjes blijken de stemmen plezierig te kleuren.
Daar houdt de lof op. Alle positieve onderdelen werken maar een half uur. Poppenkoppen gaat ten onder aan de overdaad. Het neurveuze meidengegiechel, het eindeloos dooremmeren over details, en het promoveren van onbenulligheden tot belangrijke zaken gaat na een tijdje behoorlijk op de zenuwen werken. De twee vrouwen zijn teveel met zichzelf bezig en te weinig met het publiek.