Ze heeft Donna, de vrouw met drie geliefden, al meer dan zeshonderd keer gespeeld, verspreid over meerdere seizoenen en meerdere landen. Maar als Van den Ende besluit dat de goedlopende Abba-musical Mamma Mia! over een paar jaar nog een keer een rondje langs de Nederlandse theaters moet maken, houdt Lone van Roosendaal (Bonn, 1969) zich van harte aanbevolen. Ze stond als alternate achter Simone Kleinsma (in het Beatrix Theater in Utrecht) en Vera Mann (in België), en was de opper-Donna in Essen, Berlijn en het afgelopen seizoen in Nederland. ‘Zij is mijn type vrouw. Zij verbergt haar emoties achter grapjes Lees verder…

West Side Story was een gok voor Broadway in 1957. Investeerders staken hun geld het liefst in vrolijke, optimistisch musicals, met lekker in het gehoor liggende liedjes en een glimlachend showballet. In de New Yorkse versie van Romeo & Julia, met de Puertoricaanse Sharks tegenover de blanke Jets, viel niet veel te lachen en ook was het niet duidelijk of Broadway klaar was voor de agressieve jazzy score van Leonard Bernstein. De relatief onbekende tekstdichter/componist Stephen Sondheim was gevraagd om Bernstein te assisteren bij het schrijven van de liedteksten. Na enige tijd nam Sondheim, die klaargestoomd was voor Broadway door Lees verder…

‘De regisseur moet alle karakters sympathiek gaan vinden. Ook al zijn het schoften. Richard de Derde wordt uiteindelijk gewoon een hele leuke clown. Een massamoordenaar, maar goed. Anders kun je hem niet verdedigen en dan krijgt hij twee uur lang een label opgeplakt. Dan heb je een oninteressante voorstelling.’En dat zul je nooit bij Gerardjan Rijnders (1949) krijgen, een oninteressante voorstelling. Er is altijd opwinding als hij iets maakt. Publiek en recensenten zijn lyrisch of geïrriteerd, ze bewieroken hem of verklaren hem voor gek, maar altijd is er bewondering voor de man die het midden van de weg mijdt als Lees verder…

De fado-puristen zien in hem een artistieke verrader, maar daar heeft zanger/gitarist Fernando Lameirinhas (Porto, 1944) geen last van. ‘Ik houd van Portugal, van de openheid om emoties te tonen, maar dat typische fado-beeld van treurigheid vertegenwoordig ik niet. Ik snap de achtergrond wel van de Portugese blues. Een zeevarend land, waar afscheid nemen, niet terugkeren en heimwee de geschiedenis hebben bepaald. Maar je zult me altijd met een glimlach zien. Ook het leed moet worden gerelativeerd. Er mag dus best een deel samba of bossa nova aan toegevoegd worden.’ Vanavond gaat in Eindhoven Cape Connection in première met Stef Lees verder…