Musical
We will rock you
Door Peeparrow Entertainment & TEC Entertainment
Gezien in AFAS Live 6/12/2019
Tournee: www.wewillrockyoumusical.com

foto: Margot de Heide

Over 300 jaar is de planeet aarde verworden tot een imitatie Noord Korea, waar iedereen in de pas loopt en waar alleen emotieloze, door Globalsoft Corporation geproduceerde digitale muziek te horen is. De harteloze Killer Queen heeft de touwtjes stevig in handen. Er bevinden zich nog wel een paar rebellen in de freezone Heartbreak Hotel, die hunkeren naar vrijheid en de rock van eeuwen terug, toen er nog echte instrumenten werden gebruikt. Deze ‘bohemians’ zijn op zoek naar de verborgen ‘gouden bijl’, het symbool van de verboden rockbands.

Ach, niet eens zo’n maf idee van Ben Elton, die met Blackadder en The Young Ones heeft bewezen fijne scripts te kunnen schrijven. Een rock-versie op het verhaal van de Heilige graal zou zeker moeten kunnen werken omdat gebruik wordt gemaakt van de opzwepende, geweldige muziek van Queen. Maar, zoals we bijna tien jaar geleden al merkten bij een Nederlandse versie van We will rock you (met Pia Douwes als Killer Queen), heeft Elton er in samenwerking met Queen gitarist Brian May een ongelooflijk infantiel verhaal van gemaakt. Op anderhalf geslaagd grapje na is het script een buitengewoon treurig misbaksel.
De eerste reddingsboei is natuurlijk de muziek van Queen. Er staat gelukkig een lekker fel bandje op het podium dat aardig in de buurt komt van het originele instrumentale geluid van Queen. Het is genieten van Radio Ga Ga, I want it all en Crazy little thing called love. Helaas zijn niet alle stemmen van het niveau van de band. Met name Arianna Galletti staat als rebel Scaramouche een potje ongecontroleerd schel te schreeuwen. Daarbij acteert zij met mede-rebel Galilei, de Italiaanse rockzanger Giorgio Adamo, als twee kleuters. Ook Stanley Burleson staat er een beetje verloren bij als Khashoggi, het hoofd van de iPlanet-politie. Het lijkt alsof hij beseft dat hij een tamelijk belachelijke rol heeft aangenomen.
Het tweede vangnet voor deze Italiaanse (Engelstalige) productie is Anastacia. Zij stopt een vleugje Bette Midler-cabaret in haar rol en knalt haar nummers, zoals Killer Queen en Another one bites the dust, er groots uit.
Anastacia doet na Amsterdam en Den Haag (12 december t/m 12 januari) niet meer mee en wordt voor de rest van de tournee tot half februari vervangen door de in Italië wonende Zuid Afrikaanse Tia Architto.
Zet een cd of een dvd van een live optreden van Queen op of bekijk de film Bohemian Rhapsody, maar als Queen je werkelijk lief is, laat dan deze mislukte We will rock you links liggen.

Hieronder de recensie van de Nederlandse versie (2010) uit de Volkskrant

Musical over Queen: wat een treurigheid
We will rock you * *..
Patrick van den Hanenberg

6 september 2010 – Utrecht

Queen staat met Bohemian Rhapsody in cement gegoten op de eerste plaats van de top-100 aller tijden, kan stadions laten ontploffen met de kraker We will rock you en heeft de fans van elk kampioensteam – van de korfballers in de tweede divisie tot de winnaars van de Champions League – een meesterlijk lied geschonken, waarin alle emoties worden samengebald. En als dan ook nog de charismatische, flamboyante en vooral muzikaal geniale frontman op jonge leeftijd aan aids sterft, dan is één ding zeker: hier rolt vroeger of later een musical uit.
Alleen: hoe verpak je die geweldige liedjes? Comedyschrijver Ben Elton (The Young Ones, Blackadder) bedacht een variant op 1984 van George Orwell. Het leven ziet er niet best uit over zo’n driehonderd jaar. In het Ga Ga-rijk van de Killer Queen is elk individualisme weggeramd. Alleen de Bohemians proberen aan het juk van uniformiteit te ontsnappen. In hun toevluchtsoord houden deze rebelse rockers de herinnering levend aan een gouden tijd, toen er nog echte muziekinstrumenten werden gebruikt en tientallen bandjes over vrijheid zongen. In Galileo, een dromerige jongen die in zijn hoofd liedteksten uit een ver verleden hoort, zien zij de Verlosser. Hij gaat op zoek naar een relikwie uit vergane tijden: een elektrische gitaar, die door de rockband Queen achter een rots is verstopt.
Zo’n idee kan in de uitwerking twee kanten op schieten: een intelligent, spiritueel verhaal over vrijheid of een dertien in dozijn-script voor een sciencefiction C-film met een heel klein budget. Helaas is Elton de tweede weg ingeslagen. Mijn god, wat een treurigheid. Elton heeft woorden en zinsflarden uit de teksten van Queen gelicht om ze te verbinden aan zijn verhaaltje. Dat komt nogal gekunsteld over. De vertaling van Martine Bijl, die haar pen weer eens in jolijt heeft gedoopt, maakt het er niet veel beter op.
Het lijkt alsof men de zwakte van het script probeert te verdoezelen door koddig spel met (zelfs voor een musical) veel geschreeuw, maar dat beklemtoont slechts de armoede.
Tussen veel jong talent staat de ervaren Pia Douwes. Zij is ongetwijfeld een van de beste musicalsterren die Nederland rijk is, maar geen rockzangeres. Het is te braaf, ook al kijkt ze nog zo gemeen. Ze gaat zelfs helemaal de mist in met haar introductienummer Killer Queen. De toonhoogte is niet geschikt voor haar stem, waardoor ze vrijwel onverstaanbaar aan het brommen was.
Die castingmisser wordt gecompenseerd door hoofdrolspeler John Vooijs, die heel acceptabel acteert en lekker fel zingt. Gelukkig geen imitatie van Freddy Mercury, maar hij duwt het publiek wel in de goede sfeer. De ware rocksfeer komt eveneens van Floortje Smit, die een van de Bohemians speelt. Ook de band doet waarvoor hij is ingehuurd: knallen, opzwepen, een groots verleden terughalen.
Toch blijft een enorme kater over. Die heeft niets te maken met een afkeer van puur amusement (zoals de verongelijkte Elton beweerde na de dodelijke recensies in Engeland), maar alles met een belabberd, infantiel script en kleuterig spel.
De Queen-fans zullen wel komen, ook al worden ze niet verwend met een kippenvel-gastoptreden van gitarist Brian May, zoals op de première. De theaterliefhebber die vindt dat een musical meer moet zijn dan een slonzig aangekleed rockconcert, moet het Beatrix Theater maar mijden.