As.
Door Helge Slikker en Dave Menkehorst
De Kleine Komedie Amsterdam 25 februari 2019
Tournee: www.helgemusic.com
Regie: Paul de Munnik

Wat doe je als je relatie op de klippen is gelopen en je bent de weg kwijt? Je kunt je volkomen klem zuipen en/of snuiven, op de sofa kruipen van de dichtstbijzijnde psychiater, of je kunt in het vliegtuig naar IJsland stappen en tussen de geisers en de fjorden kijken of je weer een beetje tot jezelf kunt komen. Helge Stikker koos voor de laatste oplossing, en het leverde ook nog eens als bonus een aardig theaterprogramma op.
‘Ik kon niet meer keren op de bergweg.’ Met deze zin opent Helge Stikker zijn muzikale roadtrip. Hij loopt wat op de zaken vooruit, want die ietwat te optimistisch ingeslagen bergweg komt pas later op zijn reis door het ruige IJslandse landschap ter sprake. Dan heeft hij al wat meer rust in zijn kop gekregen door de ontmoeting met een Iraanse kunstenares. Zij is haar land ontvlucht omdat zij haar kunst niet vrij kon uitvoeren, en aangezien Stikker zich ook een vluchteling voelt, is er een band. Als zij plots het godverlaten gat aan de noordkust van IJsland heeft verlaten, rijdt hij haar zo snel mogelijk achteraan. En als hij dan een linke bergweg inslaat, met een ravijn aan de ene kant en rotsblokken die nog wel eens over de weg kunnen rollen aan de andere kant, weet hij dat hij gewoon door moet rijden. Nee, niet meer keren.
Helge Slikker is misschien niet de meest bekende muzikant van het land, maar hij heeft al een aardige lijst van verdiensten bij elkaar gesprokkeld. Hij reisde met de band Miss Molly & Me en Happy Camper, het muziekproject rond toetsenist Job Roggeveen. Verder schreef hij theatermuziek voor Oostpool en De Toneelmakerij en componeerde muziek voor enkele films, waaronder Kauwboy, waarvoor hij een Gouden Kalf ontving.
In As wordt hij bijgestaan door de veelzijdige muzikant/producer Dave Menkehorst. Zij bedienen zich van een heel compact bij elkaar opgestelde verzameling elektronica, bas, gitaren en drumstel. Dat instrumentarium wordt vaak gelijktijdig bespeeld, waardoor het geluid van een complete band ontstaat. De meeste liedjes beginnen als nummers uit het klassieke mellow singer-songwriters repertoire, maar krijgen bijna allemaal een symfonisch karakter, waarbij de soepele stem van Stikker, die van warm tot Bee Gees castratenhoogte loopt, het constant spannend houdt.
De muziek maakt de voorstelling, want de verhalen die Stikker vertelt zijn – op de ontmoeting met Nahid uit Iran na – niet superopwindend. Het verhaal van rust zoeken na een gecrashte liefde is wel eens vaker verteld, en dan hou je het alleen interessant als het literaire, poëtische niveau hoog is. En dat valt bij Stikker wat tegen, het had wel wat minder mat gemogen.