Theater

Drie naargeestige mannen in een louche nachtclub, die over vrouwen praten als over een nieuwe zending leren jassen, die elk ogenblik kan binnenkomen. Het lijkt een voorspelbare avond te worden met veel vrouwonvriendelijkheid, wat dan natuurlijk niet zo bedoeld is, want het is cabaret. Maar al na vijf minuten neemt de voorstelling een sterke wending en krijgen de loverboys een veel persoonlijker en interessanter karakter. Twee uur later volgt ook nog eens een totaal onverwacht einde, waarbij het publiek er flink van langs krijgt, waarna de groep zichzelf aanpakt. Daarmee kan Niet Schieten genomineerd worden voor de (nog niet bestaande) prijs voor de spannendste opening en het meest verrassende slot van een cabaretvoorstelling.
Niet Schieten zwalkte tot nu enigszins onbevredigend tussen vrijblijvendheid en maatschappelijke statements. In Loverboys kiezen ze duidelijk voor het laatste. Ze zijn hiervoor bij de juiste regisseur terecht gekomen. Vincent van den Elshout, docent op de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en regisseur van een aantal muziektheaterproducties (waaronder Les Misérables en Die Dreigroschenoper) heeft een ferme lijspreuk: Ik haat cabaret.
Nu valt het met die haat in de praktijk wel mee. De voorstelling past in de bloeiende richting van toneelcabaret. Er wordt in dit intelligente onderzoek naar de drijfveren van liefde goed gebruik gemaakt van de mogelijkheden van wisselende coalities binnen een trio, en dat gebeurt met veel wrange humor en zinvol fysiek geweld. Helaas zakt het soms behoorlijk in. De macho-rol van Arend Edel wordt nodeloos uitgesponnen en, met uitzondering van een prachtige parodie op een musical-finale, houden de meeste liedjes de zaak alleen maar op.

Loverboys. Niet Schieten, regie Vincent van den Elshout. De Meerse Hoofddorp, 2 december. Tournee.