Fotocredits Jelle Veersema

Ze kan haar stem lief en klein maken als bijvoorbeeld Karen Alexander vele jaren terug, of Fay Lovsky als we het wat dichter bij huis zoeken. Maar moeiteloos schakelt Ellen ten Damme naar rauwe rock-kreten, waarmee ze de hele markt kan overschreeuwen met haar vis- of groenteaanbiedingen. Daardoor alleen al is ze een aanwinst op het kleinkunstpodium. En dan is ze ook nog gezegend met de krachtige hulp van gitarist Robin Berlijn en drummer/vibrafonist Jan van Eerd.
Ja, Ellen ten Damme, de Engelstalige rocker en actrice gaat terug naar de wortels van haar opleiding: Nederlands en de Academie voor Kleinkunst. Het was een tamelijk lange omweg, maar nu ze er is…wauw, wat een feest.
De show opent met een potje bodydrummen, waarbij woorden worden uitgebraakt: Ga – Ik – Alleen – Niet – Jij – Durf – Moet. Het publiek kan op deze manier zijn eigen leuze samenstellen, maar het komt er natuurlijk op neer dat je niet bang moet zijn en de deuren en ramen wijd open moet gooien.
Als iemand zijn gespreksgenoot oproept om toch vooral zijn/haar gevoel te tonen, en daarbij ook nog het bijpassende dramatische gezicht trekt, dan is het tijd om snel te vertrekken. Maar Ellen ten Damme en haar tekstdichter Ilja Pfeiffer bewijzen dat het de toon is die de muziek maakt. Want de gedichten die Pfeiffer heeft geschreven staan bol van uitnodigend expressionisme en vuur. Over relaties en de richting van je leven. Hij is de meester van de openingszin, zoals ‘De stad is grijs, er is geen weer’ of ‘Ik ben de dieselvrouw van lange nachten’ of ‘Misschien zal ik een draakje voor je slachten.’ Dan kan het eigenlijk al niet meer fout gaan, zeker in combinatie met de stekelige composities van Ten Damme.

****
Durf jij? door Ellen ten Damme, regie: Ruut Weissman. Stadsschouwburg Haarlem, 13 maart. Tournee tot 10 mei.