Iedereen is op zoek naar geluk. De beginneling is besmet met ‘blijdwang’ en wil de hele dag met een vlaggetje in de hand meehobbelen in de polonaise van majeure. De buitenkant is het belangrijkst. ‘Hoe gaat het?’ ‘Prima!’
De gevorderde gelukzoeker accepteert de dalen, in de wetenschap dat de pieken daardoor veel bevredigender zijn. Lenette van Dongen bevindt zich in deze categorie. Zij kan zich helemaal overgeven aan Toon Hermans’ levensblije Dit is een dag om lief te hebben. Maar zij gaat ook onderuit na een botsing met een kerel die haar onbeschoft afbekt in het verkeer, en zij raakt behoorlijk overstuur van haar eigen doorgedraaide consumentengeilheid, die leidt tot de aanschaf van veel te dure laarzen.
Aan het slot van haar programma Hoogzeizoen, wanneer zij op eigen kracht een lastige rotswand heeft bedwongen (een indrukwekkend decorstuk), ontdekt Lenette van Dongen dat er ook nog een superliga onder de gelukzoekers bestaat. Het is een beetje cliché om daar een oude wijze vrouw voor te introduceren, maar inhoudelijk heeft Van Dongen wel een ijzersterke pointe aan haar betoog geboetseerd.
De maakbaarheid van het leven, het verschil tussen geluk en tevredenheid, het zijn terugkerende thema’s in het repertoire van Lenette van Dongen. In haar vorige zeven programma’s won het gevoel het meestal van het verstand, in Hoogseizoen is de ratio duidelijk aan de winnende hand. Zij analyseert de diepgang van de geluksbehoefte bij zichzelf en van de mensen uit haar omgeving en de passanten op straat. Als een geroutineerde en buitengewoon ontspannen stand up comedian gaat zij aan de slag met de zaal om samen wat gelukspiketpaaltjes te slaan, waarna zij haar eigen verhaal vertelt.
Dat doet zij innemend energiek, in een zeer hoog tempo, waarbij zij knap inspeelt op de herkenbaarheid van het dagelijkse gestuntel. Grap op grap op grap, waardoor er een vrijwel constante lachgolf door de zaal gaat. Als in een animatiefilm geeft zij een stem aan de wasmachine en een Nespresso-apparaat, en grandioos mimet zij hoe zij de laatste jaren is veranderd van een speedboot in een veerpont.
Lenette van Dongen heeft behoorlijk wat zelfspot in huis. Maar als zij zichzelf onderuit haalt, deelt zij met een lach ook tikken aan het publiek uit. Dat doet ze met grove taal en charme, en door die aantrekkelijke combinatie houdt ze de zaal heel knap binnenboord.
Halverwege de racebaan trapt zij opeens keihard op de rem en vertelt hoe zij is geraakt door een foto van een groep Indiase vrouwen die samen eten maken. Van Dongen krijgt de zaal in één klap muisstil als een meester-dompteur. Even blijft de motor stationair draaien en dan wroet ze hardhandig verder in haar eigen ziel en die van het publiek met vragen als ‘Hoe is het toch mogelijk dat je indruk wilt maken op mensen die je niet eens aardig vindt?’ In Hoogseizoen komt Van Dongen akelig dicht bij antwoorden op grote vragen.

****
Hoogseizoen door Lenette van Dongen, De Flint Amersfoort 10 maart. Tournee.