Mumtaz Jafri: Zielige liedjes. Bestellen via www.mumtaz.nl
***
Hij geeft het ruiterlijk toe in het titelnummer: de zielige liedjes komen makkelijker zijn pen en strot uit dan opgewekte nummers. Toch kan Mumtaz Jafri zijn treurigheid aardig relativeren: ‘Iedereen slaapt, maar niemand slaapt met mij. En ik ben zo triest, het maakt me bijna blij.’
In 1995 won hij met overmacht het Cameretten Festival. Hij trok nog even rond met zijn programma Nul, maar dook daarna onder in Wales met een verzameling geiten en bijen. Hij heeft inmiddels genoeg van de natuur en is terug in Nederland met zijn gevoelige liedjes. Mumtaz Jafri (Indiase vader, Rotterdamse moeder) speelt nog steeds prachtig gitaar en heeft nog steeds een zalige stem. Meestal rekt hij de woorden zo op dat de laidback nummers een beetje te sloom worden. Te weinig up tempo-nummers om van een totaal geslaagd album te spreken.

Jeroen Zijlstra: Live in De Kleine Komedie. Blauwe Zomers.
****
De zorgvuldige voorbereiding voor de drie studio-albums heeft ervoor gezorgd dat Jeroen Zijlstra en zijn band al hun speelplezier en improvisaties in live-optredens kunnen stoppen. Jazzy en funky. Soms krijg je het een beetje benauwd van de hese stem van Zijlstra, maar het is een verfrissend geluid in de kleinkunst.

Lenny Kuhr: Panta Rhei. Uil.
****
Op vorige albums verzandde Lenny Kuhr met tekst en muziek nog wel eens in gezeur. Daar is op Panta Rhei geen sprake van. Frisse teksten (Herman Pieter de Boer, Rob Frank) en plezierige melodieën met soms wonderlijke maat- en ritmewisselingen, zoals in het filosofische titelnummer (van 7/8 naar 8/8 om ten slotte in 3/4 maat te eindigen). Ook een aantal mooie persoonlijke teksten van Kuhr, zoals Papa maakt een mooie foto, gemaakt nadat haar kinderen ternauwernood aan een bomaanslag waren ontkomen in Israël. De begeleidingsband bestaat uit puike snaarinstrumentbespelers.