Los door Mylène d’Anjou, muziek: Erik de Reus, regie: Dick van den Toorn, De Meervaart Amsterdam 17 december. Tournee.

Mylène d’Anjou is gelukkig.
Dat lijkt misschien een duffe privé opmerking, maar in haar vorige programma’s zagen we juist een vrouw met veel onrust in haar hoofd en ziel. In haar omgeving kregen al haar generatiegenoten kinderen, gingen langdurige relaties aan en liepen de hele dag zichtbaar tevreden rond. Ze voelde een razende jaloezie opkomen bij het aanschouwen van al die roze wolken. Het leverde pittige programma’s op. Hard, zonder te zeuren.
Nu heeft zo toch eindelijk iemand aan de haak geslagen en is ze ook gelukkig. Ze noemt zich weliswaar een benauwde genieter, bang dat het elk ogenblik afgelopen kan zijn, maar ze is erg blij dat ze de wereld van tofu en yoga achter zich heeft gelaten en de biefstuk gewoon weer bij de kiloknaller koopt. Ze heeft zelfs twee kinderen, ook al kwamen die ongevraagd in het pakketje met haar nieuwe geliefde mee. Nadat ze de dames met kindergrut in de speeltuin duidelijk heeft gemaakt dat ze niet de Poolse au pair is, wordt ze tot haar vreugde als een echte moeder gezien.
Om niet helemaal door te schieten in haar moederrol, pepert ze haar nieuw verworven tweetal duidelijk in dat het haar toch vooral om de vader te doen is. Er valt dus ook nog wat te klagen. Dat is maar goed ook, want er zit wel erg veel opgewekt en liefdevol materiaal in dit programma. De grootste kracht van Mylène d’Anjou ligt toch in confronterende teksten op de grens van ironie en sarcasme, en dat zien we deze keer te weinig. Een scène over een vrouw die na veertig jaar trouwe dienst door haar man aan de dijk is gezet is ongetwijfeld bedoeld om de boel enigszins in balans te brengen, maar komt tamelijk geforceerd over.
Mylène d’Anjou heeft een galmende Amerikaanse amusementsstem, waarmee ze niet alleen onversterkt een grote zaal kan bedienen, maar ook subtiele liefdesliedjes kan brengen in huiskamerstijl. Ze is komisch en maakt heel makkelijk contact met het publiek. Eigenlijk heeft ze alles wat nodig is om een compleet cabaretprogramma te maken. Ze kan haar geluk niet op en dat is waarschijnlijk de reden dat ze er dit keer niet in geslaagd is om alle onderdelen in de juiste proportie te rangschikken. Daarom mag de cabaretière van ons wel iets minder gelukkig zijn.