Bharati door Sahara Indian Pariwar, met Bhavna Pani, Gagan Malik en Michel Sorbach, Nieuwe Luxor Theater Rotterdam, t/m 17 september. Daarna in Breda (Chassé) en Amsterdam (Heineken Music Hall). www.bharatitheshow.com
Honderd dansers, zangers en muzikanten in actie op het podium, alle kleuren van de regenboog. Het is carnaval, circus en een massale kerkdienst tegelijk: Bharati is weer in Nederland
Van de duizend Bollywood films die jaarlijks worden gemaakt, is maar een fractie op buitenlandse schermen te zien. De Hindustaanse gemeenschap in Nederland heeft er inmiddels wel voor gezorgd dat het genre niet alleen beschikbaar is in de videotheken. Er zijn diverse Indiase filmfestivals en de uitreiking van de Indian International Film Academy Awards (de Bollywood tegenhanger van de Oscar) vond vorig jaar zelfs in Amsterdam plaats. In Rotterdam was men daar niet zo blij mee, want daar klopt het Hindustaanse hart toch het hevigst. Niet verwonderlijk dus dat de (tweede) Nederlandse tournee van het Indiase muziek- en dansspektakel Bharati in Rotterdam van start is gegaan.
Bharati, bedacht door de Israëlische producent Gashash Deshe, is een musical die zwaar leunt op de Indiase film en is bedoeld voor de Hindu-gemeenschap buiten India met nostalgische gevoelens en een geïnteresseerd wit publiek. India zelf kent vrijwel geen live musicaltheater. Een kaartje voor een film kost een schijntje, een grootschalige musical zou onbetaalbaar zijn. De rijke Indiase liefhebber vliegt daarvoor naar Londen of New York.
Naast de suikerzoete films, waarin een simpel liefdesverhaaltje de bruisende muziek- en dansstukken aan elkaar breit, levert de Indiase filmindustrie steeds meer interessante sociaal-historische producties af, die de spanningen in het land met een miljard inwoners als onderwerp niet uit de weg gaan. In het script van Bharati wordt de veilige weg bewandeld. De Amerikaanse Siddharta, gespeeld door Gagan Malik (die vooral teert op zijn titel Mr Photogenic van India en verder niet al te veel acteertalent meeneemt), komt als ingenieur terug naar zijn geboorteland om in de heilige stad Varanasi te werken aan het Ganges Zuiverings Project. Hij wordt verliefd op Bharati, een ouderloos meisje dat is opgevoed door Domraja, een man uit de laagste kaste die crematies aan de Ganges verzorgt. Bharati (symbool van het moderne India dat de tradities niet vergeet) wordt gespeeld door de geweldige danseres Bhavna Pani. Vader Domraja heeft al een huwelijkskandidaat in gedachten, en dat is niet die Westerse jongen..
Het slot is dan dus wel duidelijk, maar het gaat in Bharati om de zang en dans. De productie is een staalkaart van het beste dat India momenteel op dat gebied te bieden heeft. De massale dansscènes zijn overdonderend door de synchrone bewegingen waarbij de gratie van de traditionele Indiase dans duidelijke beïnvloed is door de moderne westerse jazzy showdans. Ook de muziek, die afkomstig is uit een aantal grote Bollywood-films, is zorgvuldig gekozen om de westerse bezoekers niet af te schrikken, zonder de doorgewinterde Indiase muziekliefhebber teleur te stellen.
Michel Sorbach (zijn naam ontbreekt schandalig in het programmaboekje en op de flyer) is de verteller. Hij leidt de toeschouwer door de Indiase cultuur met het uitbundige Holi-lentefeest, de Kalari vechtkunst, de symboliek van het kraken van de kokosnoot, de trotse Sikhs en de ingewikkelde huwelijksrituelen. Sorbach voelt zich met zijn kleinkunst- en musicalachtergrond perfect thuis in deze productie, en zorgt voor een intelligente lichte toon. Zelfs de grootste individualist laat zich gewillig meevoeren in dit muzikale massa-feest.