Paul de Leeuw: Land van mij

Universal

***

Zoals we van Paul de Leeuw gewend zijn heeft hij ook op Land van mij (dertien nieuwe liedjes en zes live opnamen uit de theatertour Zingen zolang het duurt) een paar onverbeterlijke slijmliedjes opgenomen, zoals Afscheid en Blijf bij me vandaan. Dan hangt hij ergens tussen een half gelukte imitatie van Wim Sonneveld en een slap aftreksel van Marco Borsato. Door die twee onsjes extra vibrato geeft De Leeuw ook de werkelijk mooie liedjes als Appels op de tafelsprei van Toon Hermans en Zo puur kan liefde zijn (een vertaling van Adele’s Make you feel my love) een hinderlijk Tefal-sfeertje.

Toch staan er ook meerdere zeer geslaagde nummers op, zoals Rotterdam 1940 van Martie Verdenius, met de onvergetelijk mooie openingszin ‘De bakker brengt het brood van puin tot puin.’ Ook het titelnummer, een ietwat houterige vertaling van Natalie Merchants Motherland behoort tot de betere uit het De Leeuw repertoire, mede dankzij de sfeervolle begeleiding van Nazeer Abdulhai en Ghaeth Almaghoot op doedoek en Arabische luit.

Op deze recensie kwam de volgende reactie van info@photoabrahams.nl 

Een gruwelijk B3 artiest maar gezien zijn rol als homoseksuele “grappige”
Albert Mol – achtige linkse meeloper verheven boven elke kritiek. Snabbelcircuit publieke omroep, vrindjes bij de VARA,subsidie vreter,popie jopie bij de linkse pers zoals de VK. Onbeschoft domme grappen ten koste van alles en iedereen ronduit lomp. Sla een oude papegaai die meegenomen is door een dom stuk klootjes volk met je microfoon, smeer een ander alcoholisme aan dan ben je leuk….  Mist de professioneel geveinsde sentimenten van Kartner maar ook het ontbreken van de geknutselde maar gemeende depressieve dichtkunst van Hazes. Zoals Bernhard en oorlogsheld was , Clinton – de nieuwe Obama – de heilige politiek correcte nieuwe president zo maakt men ons voortdurend wijs dat deze volgevreten kale nicht enig belang heeft. De misplaatste promo van deze vent die door vriendjespolitiek lijkt ingegeven is een belediging voor alle kunstenaars die dag&nacht – zelfs tot de dood toe – zwoegen omdat ze een waardevol product willen maken.
Op de achtergrond klinkt het 45 jaar oude vinyl Songs of Love and Hate.
Ik bedenk me de leugenachtige propaganda van de ideale samenleving geschapen door het centraal comité onder leiding van de grote leider “de man van staal” komt terug in elke vezel van de hedendaagse linkse kerk.
Van de politiek ingegeven showprocessen door het OM, die waarheidsvinder die gewoon is ontlastende bewijzen achter te houden tot de promo van trash.
Dit maakt me kwaad.