Liesbeth List legt de potloden, crèmes, borstels, poeders, stiften en pruik netjes in het gelid, zoals een chirurg doet met zijn operatie-instrumentarium. Veel hangt af van het succes van de operatie, de transformatie van Elly Driessen naar Liesbeth List.
La Grande Dame van het Nederlandse chanson heeft letterlijk twee gezichten. Zonder make up is zij een onopvallende, liefhebbende moeder, die de kleren strijkt. Als de gezichtsbehandeling in de kleedkamer van het theater achter de rug is, straalt de glamour er vanaf en is zij een van de grootste artiesten van Nederland. De twee vrouwen delen hetzelfde verleden, maar hebben een verschillende manier gevonden om dat verleden een plek te geven. De ene leest erover en schrijft in een herdenkingsbundel over de oorlog in het Verre Oosten, de andere zingt. Soms snijdt zij het onderwerp half verborgen aan, zoals in De Verzoening (van Frank Boeijen), soms heel expliciet, zoals in Oude foto, een tekst van Freek de Jonge: ‘En nu ben ik moeder/Moeder dan mijn moeder/Meer moeder dan mijn moeder/Ooit heeft kunnen zijn.’
Liesbeth List werd in 1941 als Elisabeth Driessen geboren in Bandung. Haar moeder is krankzinnig geworden in het jappenkamp en pleegt na de bevrijding zelfmoord op Sri Lanka. Vader hertrouwt, maar ‘mijn stiefmoeder zag mij niet zitten’ en daarom wordt zij achtergelaten bij pleegouders op Vlieland. ‘Mijn tweede leven begon toen ik 7 jaar was.’
Deborah van Dam heeft een smaakvolle documentaire gemaakt waarin het heden – de aanloop naar de theatershow Dichter bij Liesbeth – prachtig wordt gemengd met haar Indische drama. Overdreven sentiment is vermeden, zelfs in de verrassende ontmoeting met haar halfzusje uit Nieuw Zeeland. En gelukkig ook nog een paar onvervalste ooh’s en aah’s van levensvriend Ramses.

Het uur van de wolf: Liesbeth List – Heb me lief. Nederland 2, 19.10 uur.