In het powerpoint-tijdperk is de overheadprojector hopeloos verouderd. Een comeback zal het apparaat waarmee menig docent jarenlang de koning te rijk was niet maken, maar in Hallo Aarde, het nieuwe programma van Paulien Cornelisse krijgt de praktische machine wel het verdiende eerherstel.
Je kan zo lekker rommelen en tekenen op die sheets. Dat kleinschalige, het overzichtelijke, het kneuterige past goed bij Paulien Cornelisse. Vrijwel al haar onderwerpen vallen in die categorie: het mannetje op het bord bij het stoplicht, de gelaatsuitdrukking van het konijn, de superieure uitstraling van de kat en goedgerichte meeuwenpoep.
Cornelisse heeft een fijn taalgevoel en een goed ontwikkeld observatievermogen. Door haar liefde voor het detail kan ze van het gewone iets bijzonders maken, en daarmee het publiek met een minder scherp oog voor zich winnen. Het levert glimlachjes op. Maar meer ook niet. En dat is teleurstellend.
Na haar finaleplek op het Leids Cabaret Festival in 2007 is het heel snel met Paulien Cornelisse gegaan: een sprankelend debuut met Dagbraken (Neerlands Hoop voor de meest veelbelovende cabaretier) en de bestseller Taal is zeg maar echt mijn ding. Misschien smeert ze zichzelf op dit moment een beetje te dun uit met columns in NRC Handelsblad, JAN Magazine en voor de Wereldomroep, waardoor te weinig vuurwerk overblijft voor het theater. Misschien wordt na zo’n overdonderende ouverture te veel van haar verwacht. En dan valt zo’n oppervlakkig en kabbelende optreden bij Zomergasten extra tegen. Net als Hallo Aarde.
Het is bij tijd en wijlen vermakelijk. Het Toon Hermans-achtige doorzagen is plezierig absurd, haar openingszin is briljant, en haar boktor-act is surrealistisch en komisch. Maar het is een aaneenschakeling van onschuldige dingetjes. Het is als een wandeling door een cadeauwinkel: wel aardig, wel lief, maar wat moet je ermee? Natuurlijk hoeft niet elke cabaretier met een geslepen mes tussen de tanden door de wereld te jagen, maar zo ongevaarlijk als Hallo Aarde hoeft ook weer niet.
Paulien Cornelisse is naar Amerika geweest om daar een cursus acrobatiek te volgen. Het resultaat krijgen wij te zien. Ja, leuk hoor. Maar leuk kan ook zo verdomd vervelend zijn.

***
Hallo Aarde door Paulien Cornelisse, regie: Wannie de Wijn, De Kleine Komedie Amsterdam 5 februari. Tournee.