Er mag gedanst worden door Thijs van de Meeberg, regie: Pieter Bouwman en Anemoon Langenhoff, Leidse Schouwburg Leiden 25 november. Tournee.

***

‘Wie van jullie heeft wel eens in een isoleercel gezeten?’

Het is waarschijnlijk de eerste keer dat een cabaretier deze vraag aan zijn publiek stelt. Waarschijnlijk kan niemand in alle eerlijkheid ‘ja’ zeggen, en wie dat wel kan, houdt natuurlijk de kaken stijf op elkaar. Maar de vraag geeft wel mooi aan welke onverwachte paden Thijs van de Meeberg inslaat. Je weet bij hem nooit wat hij bij de volgende kruising gaat doen. Zo zit je bij Baden Powell, de oprichter van de hulpvaardige Scouts, zo zit je bij Baden Powell, de architect van de concentratiekampen in de Boerenoorlog. Met zijn verhaalstructuur is Van de Meeberg een Freek de Jonge light.

Er mag gedanst worden gaat over vertrouwen en hoe kom je over bij je medeburger? En dan hebben we het dit keer niet over de vrouw met boerka of vluchteling of zwerver in sloeberkleren. Nee, een doorsnee man is zonder portemonnee van huis gegaan, komt met een lege tank tot stilstand, en gaat ervan uit dat iemand hem wel een tientje voor benzine wil lenen. Wat gebeurt er in zijn hoofd als iedereen hem straal negeert, en wat gebeurt er in het hoofd van de voorbijganger die de hand op de knip houdt?

Thijs van de Meeberg, winnaar van het Leids Cabaretfestival 2015, laat een keur aan personages opdraven om inzicht te krijgen in dat psychologische proces. Interessant, met veel aanstekelijke lichaamstaal verteld, goede muziekkeuze (Suspicious Mind van Elvis Presley) en bij vlagen ook heel vermakelijk. Helaas lijkt hij enigszins te verdwalen in het bos dat hij zelf heeft aangelegd. Maar we wandelen graag nog een tijdje met Van de Meeberg mee.