De Negende door Hans Liberg, Schouwburg Amstelveen 15 maart. Tournee.

Uit de indrukwekkende verzameling blaas-. snaar-, ritme- en toetseninstrumenten die op het podium staat uitgestald, heeft Hans Liberg de hoorn gepakt en geeft een paar riedeltjes ten beste. Onder meer een signaal om jagers te waarschuwen dat de slordige Dick Cheney eraan komt. Nee, het klinkt niet geweldig, maar alleen al het oppakken van het instrument lijkt voldoende voor het publiek om een bewonderend applaus te geven. Ook Liberg lijkt zich dat te realiseren als hij zegt: ‘Nou ja, als u toch geen eisen stelt…’
Het is een van de weinige momenten dat Liberg een scherpe, vinnige opmerking plaatst. De tweede keer is een uitvoering van There is no house in New Orleans. De rest van de avond is hij lief en braaf. Erger is dat hij zich in De Negende gemakzuchtig toont, met lange nietszeggende blokken (alle liedjes met lalala) en een overdaad aan stukjes die uit de computer worden opgediept.
In zijn negende muzikale theatershow krijgt het publiek alle ruimte om te laten horen wat ze van muziek weten of menen te weten. Met de Classic Top 100, die op twee grote borden staat geprojecteerd zijn er natuurlijk genoeg mensen in de zaal die iets kunnen roepen. Interactief. Oh bah, wat erg. Kunnen we niet gewoon afspreken, dat de artiest speelt en het publiek geniet.
Maar dan moet er wel wat te genieten zijn, en dat is dit keer nauwelijks het geval. Het lijkt alsof Liberg definitief en vol overgave heeft gekozen voor het Tros-publiek dat het hem niet kwalijk neemt, of het niet merkt, dat hij nu wel heel nadrukkelijk in herhaling valt. Natuurlijk kun je met zo’n programma nog steeds de wereld rond. Er is genoeg publiek dat deze veelzijdige muzikant nog nooit heeft gezien. Maar die zullen dan niet de gedreven, inventieve Liberg van een aantal jaren terug zien. Vertelde hij in vorige programma’s nog wel eens een interessant muzikaal verhaal, nu klinkt het alsof hij de afgekeurde stukjes uit vorige ronden bij elkaar heeft geveegd, aangevuld met een handvol voor de hand liggende woordspelingen.
Liberg laat een foldertje zien waarin wordt beweerd dat muziek integratie bevordert. Dat gaat niet op voor De Negende. Aan het eind van de avond was er maar één wens: zo snel mogelijk weg van de mensen die hiervan houden.

Patrick van den Hanenberg

Beste Patrick, wat je vindt van mijn show is natuurlijk jouw zaak, alhoewel
ik je al eens eerder heb geschreven over het muzikale gedeelte, dat volgens
mij totaal aan jou belevingswereld voorbij gaat.
Echter, dat je mijn publiek kunt typeren als T.R.O.S.-publiek is mij een
raadsel. Is dat te zien aan het uiterlijk van de mensen in de zaal?
Komt dat, omdat mijn shows door de Tros worden uitgezonden. Hoe beoordeel
jij dat. Of gaat dat anders in zijn werk, van…ik vind er niks aan, zij
wel…dus zijn zij Tros- publiek, want ze zien er ook anders uit dan ik.
Natuurlijk is een gedeelte in de zaal Tros-publiek.
Maar vind je Wim Duisenberg Trospubliek, een voormalig fan? Is Frans Weiss
Trospubliek?
Een goede vriendin, gerespecteerd sexuologe, gepromoveerd etc. ziet er uit
als een visverkoopster van de Albert Cuyp, gevaarlijk om zo iemand op
uiterlijk te beoordelen. Een andere vriendin, directeur van de Kunst-Rai,
had zeer genoten van de show en met name van de fragmenten, die jij helemaal
niks vond, lailela etc. Zij had jouw recensie gelezen , maar was door jouw
laatste zin erg gerustgesteld:
Zo snel mogelijk weg van de mensen