Nijland: Praag, Paul Passchier: Fluiten in het donker, Bram Vermeulen: Tijjdloos
Geplaatst in Theaterrecensies op . Gepubliceerd in: de Volkskrant
Theo Nijland: Praag. BastaWaar de titel vandaan komt is op de cd nergens te ontdekken. Waar de ideeën vandaan komen is misschien nog raadselachtiger. Theo Nijland schrijft ongrijpbare poëzie met ongrijpbare muziek. De mensen in het universum van Nijland botsen voortdurend met elkaar en stellen onmogelijke eisen aan elkaar. Liefdesverhalen met een haakse bocht, meestal zonder hoop. Nijland lijkt het leven soms erg vermoeiend te vinden, heeft ook geen zin meer om zichzelf voor de zoveelste keer binnenstebuiten te keren om een goede liefdesbeurt te maken, en duikt dan maar weer in enigszins arrogante ironie en cynisme. Maar besluit dan Lees verder…