Bijna altijd slagen George van Houts en Tom de Ket erin om het publiek met een gevoel van schaamte de zaal uit te sturen. Met het hoofd tussen de schouders geduwd vragen we ons na een avondje tuchtiging af hoe we zo zwakzinnig konden zijn om met die politieke hype mee te gaan en beseffen we dat we wel erg economisch hebberig zijn geweest. Van Houts en De Ket noemen zichzelf antropologen die het Nederlandse ras beschouwen en hun conclusies zijn meestal hard.Van zo’n scherp onderzoek is dit keer absoluut geen sprake. Van Houts en De Ket hebben genoeg talent Lees verder…

Leen Jongewaard (1927- 1996) is de doorgedraaide acteur in de vuilnisbak die zijn liefde betuigt aan het ‘moderne repertoire’ bij cabaret Lurelei. Hij is de man van ‘Kom, Kees, ’t is maar tijdelijk’ uit de musical Heerlijk duurt het Langst. Hij is die kleine naast de lange Robert Long in drie spraakmakende cabaretprogramma’s. Maar hij is natuurlijk in het collectieve geheugen vooral blijven hangen als de verpletterende combinatie van de goedmoedige bekeerde dief Gerrit en Opa in Ja Zuster Nee Zuster.Jongewaard was het negende kind van een tamelijk koele moeder (gestorven toen Leen 14 was) en een sappelende middenstander/Leger des Lees verder…

Renee van Bavel: Totdat ik vergeet. Double Click Music. *** Ze begon als ‘het meisje achter de piano’ op het Groninger Studenten Cabaretfestival. Daar zagen we Renee van Bavel toch vooral als kleinkunststudent van de Koningstheateracademie in Den Bosch met een krachtige persoonlijkheid. In haar theaterprogramma’s ontwikkelde Van Bavel zich steeds meer tot popzangeres. Haar composities (vaak met Daniël Debie) zijn simpel en stevig en doen het ook op het openluchtpodium uitstekend. Tussen de stampende nummers vlecht ze een paar ingetogen ballads. De teksten van Totdat ik vergeet gaan zonder uitzondering over de liefde. Ze ontstijgen meestal wel de clichés, Lees verder…

Nadat Mongolië eerst de filmwereld op nieuwe ideeën heeft gebracht, serveert Nynke Laverman nu een muzikaal toetje op die Mongolië-hype. Zij leefde een maand bij een nomadenfamilie op de steppe en dat leverde de inspiratie op voor het album en theaterprogramma Nomade.Laverman heeft het in haar vingers, in haar loepzuivere stem en in haar Friese touch om ‘vreemde muziek’ voor een buitenstaander buitenissig en toch vertrouwd te laten klinken, zoals zij dat eerder met de Portugese fado en Mexicaanse ritmes deed. Of dat haar dit keer met Mongoolse muziek gaat lukken is maar zeer de vraag. De opening is absoluut Lees verder…