Je kunt er vergif op innemen. Cabaretiers die zich hebben voortgeplant zullen vroeg of laat een prominente plek in hun programma inruimen voor hun kroost. Soms gebeurt dat heel geestig en relativerend, zoals bij Brigitte Kaandorp, maar meestal wordt er een bak opdringerig sentiment de zaal ingeslingerd. In Kaka passa is het de beurt aan Sanne Wallis de Vries om ons te vertellen hoe het moederschap haar dagelijks leven en haar visie op de wereld heeft veranderd.
Zij heeft naast haar gezin nog twee haken waar zij haar verhaal aan ophangt: Heath Ledger/The Joker uit Batman, het symbool van het kwaad, maar stiekem ook een aantrekkelijk voorbeeld van iemand die zich niet aan de regels van het maatschappelijk verkeer houdt. En Orpheus, die in de onderwereld, tegen alle waarschuwingen in, achterom keek naar zijn geliefde Eurydice en haar daardoor voor eeuwig verloor. Een zorgzame moeder begrijpt die fatale misstap van Orpheus wel. Zij kijkt ook liever niet vooruit, want daar ziet zij een wereld die door haat en hebzucht naar de knoppen gaat.
Terwijl Sanne Wallis de Vries de richting op leek te gaan van een cabaretière die meent dat de ernst van het leven niet te rijmen valt met lachen, laat zij in Kaka passa weer zien dat zij grappig kan zijn en een scherp observator is. De manier waarop zij vrouwen van verschillende leeftijden weet te typeren door hun taal- en lichaamsgebruik uit te vergroten is meesterlijk. Ook valt er veel te genieten aan de film van de meest ongemakkelijke momenten uit haar leven, die ze vlak voor haar overlijden vreest te moeten aanschouwen.
Zij geeft duidelijk aan dat je niet al te vrolijk wordt van het leven, maar toch maakt zij een aangenaam ontspannen indruk en zwiert met gemak over het podium en de spannende houten decorconstructie. Zij graait met plezier in de laden van de kledingkist om verschillende kanten te laten zien: funky zangeres, bezige bij-moeder en uitgaansdame.
Allemaal plusjes dus, die Kaka passa tot een vermakelijke avond maken. Maar er blijft ook een ongemakkelijk gevoel hangen. Ja, we weten het…de wereld deugt niet en het leven van een moeder die tegen de veertig loopt kent zijn beperkingen. Het lied waarin allerlei vormen van mondiaal vrouwenleed aan bod komt, is beklemmend en springt er echt uit. Maar verder dringt de vraag zich op: Is dit nou alles? De goed verzorgde vorm overheerst en lijkt een gebrek aan inhoudelijke originaliteit te moeten verhullen.

***
Kaka passa door Sanne Wallis de Vries, regie: Geert Lageveen, Schouwburg Leiden, 19 november. Tournee.