Alex Klaasen: Eindelijk alleen. CNR/Hummelinck Stuurman
****
Alle muzikale clichés van het Franse chanson worden door componist Rutger de Bekker ironisch uit de kast gehaald voor het lied Joie de vivre uit Eindelijk alleen, het eerste soloprogramma van Alex Klaasen: de plichtmatige modulaties, de overgang van kabbelend beekje naar woeste zee. De tekst die Klaasen daarbij zingt is een prachtig krankzinnige karikatuur van de Bourgondische opvatting van een levensgenieter, die begint bij een goed glas wijn en een blokje kaas en eindigt bij het lek steken van het stoma van je opa en seks met een terminale junk.
De kracht van Alex Klaasen zit in de overdrijving, de bespottelijke situaties waarbij altijd de indruk wordt gewekt dat het volkomen normaal is, terwijl het idioot lijkt te zijn om in het midden van de weg te wandelen.
Ook bij andere tekstdichters heeft hij dezelfde geaccepteerde dwaasheid besteld, zoals een door Theo Nijland geschreven gesprek tussen een liefdevolle moeder en een cynische foetus, die het de moeder al voor de geboorte knap lastig maakt.
Naast de liedjes uit Eindelijk alleen zijn ook nog wat nummers uit het programma met Martine Sandifort (een Hazes-achtige smartlap) en een Parade-optreden opgenomen. En elk nummer bewijst: Klaasen is een van de grootste, veelzijdigste kleinkunsttalenten van dit moment.

Jan Tekstra: Blijf! www.jantekstra.nl
***
De Hollandse Fries Jan Tekstra heeft als tekstdichter en muzikant bij Marco Borsato en in verschillende musicals vooral een naam als dienend artiest opgebouwd. Met Blijf!, een album waarop Tekstra allerlei vormen van afscheid bezingt laat hij zien dat hij het ook in zijn eentje kan.
Het is geen muziek die aan je wekker gekoppeld moet worden, want daar slaap je geheid doorheen. Wel intrigerend, maar soms wat al te esoterisch. Maar wel geschikt voor ’s avonds laat, beetje wegsoezen, terwijl de fijnzinnig romantische teksten door het hoofd dwarrelen.