Anne: Bij mij. Eigen beheer. www.annevanveen.nl
**
Vanaf haar jeugd is Anne van Veen achtervolgd door het liedje Anne van haar vader Herman van Veen. Lief bedoeld natuurlijk, maar zo bleef zij slechts de dochter van. Nu kan zij eindelijk als volwassen zangeres iets terugzeggen. Op haar debuut-cd Bij mij zingt zij over haar vader: ‘Maar hou je nog van mij/Als ik je tegenspreek/Je met tennis alle hoeken/Van de baan laat zien.’
Anne van Veen heeft vrijwel alle teksten en de meeste muziek geschreven. Het is een tamelijk gedateerde vorm van barkrukken-kleinkunst: lieflijke, enigszins eenvormige melodieën en teksten die, op een enkele emotionele uitbarsting na (‘Spring op me, dans met mij, vrij met mij, ik wil je kruimels en je jas en je koffer/En je haren op mijn kussen.’) zoet, te zoet zijn. Haar nogal dunne stem krijgt op dit album te weinig instrumentaal weerwerk, waardoor het nog ieler wordt. En dan opeens is er Als ik bang ben, een krachtig persoonlijk statement over angst. Maar ja, dat is dan geschreven door Ramses Shaffy

De Ministers: Zeekoorts. Eigen beheer. www.deministers.nl
***
Je moet van goeden huize komen als je over de liefde voor de zee nog iets nieuws wilt zeggen. Of in ieder geval het mysterie, de melancholie, het onheilspellende van de zee prikkelend weet te beschrijven. De Ministers krijgen het voor elkaar op het album (en in hun theaterprogramma) Zeekoorts. De groep bestaat sinds 2005 en hangt tussen pop en kleinkunst. Het vertrek, de eenzaamheid en de aantrekkingskracht van de onmetelijke watermassa worden zonder clichés gebracht. Het aardige van het album is dat alle stemmingen die met de zee te maken hebben vertaald worden in verschillende muziekstijlen. Altijd onderweg krijgt een zwoele Latin-ondersteuning, Hijs de zeilen krijgt de muzikale sfeer van een doordenderende country-roadsong, terwijl in Oeverloos de breekbare jaren-zestig folk van Donovan doorklinkt.