Toppers in de mist door Droog Brood, regie: Gijs de Lange, De Kleine Komedie Amsterdam 10 oktober 2013, tournee tot eind mei. droogbrood.nl

***

Ja, die schitterende scène met die tapdansende man in de rolstoel zat nog stevig in het geheugen geklemd. En die zelfingenomen, mompelende zanger in dat akelig lege zaaltje deed ook direct weer een positieve bel rinkelen.
Droog Brood op herhaling. Het duo heeft zijn 12½ jarige bestaan als dubieuze aanleiding aangegrepen om oude scènes te recyclen. Wie Bas Hoeflaak en Peter van de Witte nog nooit samen op het podium heeft gezien krijgt in een paar uur een overzichtelijk beeld van hun absurdistische repertoire, waarin vooral sociaal gestoorde mensen een hoofdrol spelen. Anderen komen handenwringend voor de herkenning.
Nederlandse cabaretiers werden lange tijd geacht het liefst elk jaar een nieuwe show te schrijven. Een repriseseizoen werd al een beetje als een zwaktebod gezien. Alleen de internationaal georiënteerde Herman van Veen vormde een uitzondering op die regel. In elk programma schuift hij wel wat hoogtepunten uit het verleden tussen de nieuwe stukken. Het afgelopen seizoen heeft hij zelfs het publiek zijn show ‘Kunt u niet nog eens’ volledig met oude hits laten invullen.
En waarom niet? Een goed boek kun je ook meerdere keren lezen. En in de muziekwereld wordt nooit raar opgekeken als oude nummers voorbij komen. Sterker nog, als James Taylor optreedt zonder Fire and Rain en Fleetwood Mac zou nalaten om krakers van Rumours te spelen, gaat iedereen ontevreden naar huis.
Ook cabaretiers zijn steeds vaker de schaamte voorbij en stellen een ‘best of’ programma samen. Dit seizoen is er zelfs een ware hausse met onder meer Still crazy van Intermezzo, mooie zotte vertrouwde scènes van Urbanus en Sixpack van Klaas van der Eerden. Hoogtepunten uit zes matige programma’s zal natuurlijk niet zoveel opleveren, maar laten we ophouden om herhalende theatermakers van luiheid te betichten.
De herhalingsoefening van Droog Brood is geen 100% succes. De scènes uit de beginperiode doen het zoveel jaar na dato beduidend minder dan het recente werk, terwijl de langere scènes nog wel eens zonder clou in het rond blijven drentelen. De vrolijke en soms wrange onzin van Droog Brood rendeert het best als er korte tikken in de eerste ronde worden uitgedeeld. Daarom werkt het BNN programma Sluipschutters, waar Bas Hoeflaak aan meewerkt, ook zo goed. Een betere ‘best of’ was mogelijk geweest.