Een dunne dekmantel door Emilio Guzman en Pepita Steins Bisschop, regie: Laura van Dolron, De Kleine Komedie 29-1, tournee. grunfeld.nl

***

Bescheiden, meegaand, opofferingsgezind, solidair met de behoeftigen.
Dat zijn de eigenschappen, die Emilio Guzman zichzelf, niet geheel bescheiden, opplakt. Emilio wordt Socialio genoemd. Op feestjes neemt hij de kleur van het behang aan, elk conflict vermijdend, en als zijn drinkebroer Javier weer eens in de goot ligt, of nog erger, biedt hij de helpende hand. Een life saver. Ook al was dat laatste ‘carrière technisch gezien misschien niet zo verstandig’, verklaarde hij onlangs bij Pauw & Witteman met fijne zelfspot.
Maar de stem in zijn hoofd, deels vertolkt door Theaterschool-stagiaire Pepita Steins Bisschop, weet wel beter. Er is wél een conflict, namelijk met zichzelf. De goede karaktereigenschappen zijn in feite een vermomming van lafheid, karakterloosheid, geen ruggengraat en een karrevracht obligate woorden. Als hij door die innerlijke stem wordt getart verandert Guzman voor tien minuten in een gif spuitende vulkaan. Rechtse en linkse politici, alles en iedereen is kut: van de gewetenloze minister Schippers van Volksgezondheid die verzorgingstehuizen, sociale werkplaatsen en verslaafdenzorg afbreekt, de overbekende smoelen bij De Wereld Draait Door (‘een hangplek met cameratoezicht’) tot Yvonne Jaspers, het toppunt van debiele ellende.
Het moest er even uit. Heel grappig, ook al is het wat pamfletterig, en is de kracht van de woede wel uitgewerkt als hij de eerste vier slachtoffers knock out heeft geslagen.
Na die eruptie vervolgt Guzman in een lagere versnelling en concentreert zich op zijn directe omgeving. Zijn schizofrene oom is door de kille bezuinigingsdrift van Schippers in diepe problemen gekomen. Het is glashelder dat hij elk woord meent, maar het is net of hij een ingezonden brief naar de krant voordraagt.
Zo zwalkt het programma van de ene stemming naar de andere, van de ene vorm naar de andere. Hij lijkt het zelf ook niet helemaal meer te weten, getuige zijn slotopmerking: hij hoopt vanavond toch nog iets goeds te hebben gezegd, per ongeluk. De sympathieke Guzman, die dit keer als stand up comedian wel wat gierig is met grappen, heeft een belangrijke eigenschap van hemzelf niet genoemd: twijfel.