Foto: Roy Beusker

The Bodyguard door Stage Entertainment, script: Alex Dinelaris, vertaling: Allard Blom, muzikale leiding: Ad van Dijk, choreografie: Kim Duddy, regie: Carline Brouwer, Beatrix Theater Utrecht 27 september.

****

Nee, een geweldige lijfwacht is Frank Farmer zeker niet, ook al wekt hij de indruk de veiligheid van zijn cliënt onder controle te hebben. De stalker, die het leven van popdiva Rachel Marron zuur maakt, wordt geen strobreed in de weg gelegd. Als Frank de wacht houdt in de club waar zij optreedt schrijft de naarling gewoon ‘Leef met mij of sterf’ met lippenstift op de spiegel van haar kleedkamer. En bij de Oscar-uitreiking, waar Rachel het hoogtepunt van haar carrière beleeft, kan de booswicht ook doodleuk een pistool trekken. Maar goed, Frank springt er dan wel heldhaftig voor. Hij komt er met een geblesseerde arm vanaf.

Maar misschien moeten we niet te veel kniesoren om de wrakkige en sentimentele inhoud van The Bodyguard, een theaterversie van de film uit 1992 met Whitney Houston en Kevin Costner, want we hebben toch vooral te maken met een magnifiek aangekleed soul-rock-disco-concert.

Die aankleding zit in de energieke hogeschool-choreografie, de gave belichting die als een extra speler fungeert en de vernuftige projecties, die de voorstelling heel filmisch maken en veel onrustig gedoe met decorwisselingen voorkomen. Helaas is het Casablanca-achtige einde van de film in het theater gesneuveld.

Het hoge muzikale niveau komt in de eerste plaats door de 22-jarige Romy Monteiro. Zij kwam als een duveltje uit het doosje van The Voice of Holland tevoorschijn en zingt alle Houston-krakers alsof zij dat repertoire door vele jaren in het clubcircuit heeft kunnen bijslijpen. Met een dankbaar applaus bij elke (obligate) modulatie. Bij het rauwe openingsnummer Queen of the Night, dat met een zalige Tina Turner agressie wordt gezongen, lijkt het geluid iets te scherp afgesteld, maar verder valt er werkelijk niets op haar prestatie af te dingen. Een knapperd die haar versie van I will always love you overtreft.

Ook Carolina Dijkhuizen – als het zusje van Rachel, dat op het tweede familieplan terecht is gekomen – krijgt een paar momenten om haar grote talent uit te serveren.

Mark van Eeuwen als de humorloze lijfwacht Frank Farmer zingt niet en moet het dus van acteren hebben. Mwahh.. Zijn overdreven stoere intonatie krijgt na een tijdje iets lachwekkends, waardoor de erotische sfeer bij voorbaat de nek om wordt gedraaid. Dat minpunt wordt door Jonathan Flohr als het 8-jarige zoontje van Rachel, ruimschoots gecompenseerd. Dat gozertje danst en acteert en zingt zonder schroom met de groten mee en maakt het Bodyguard-feestje compleet.