foto Roy Beusker

Pippin door The American Repertory Theater, script: Roger O. Hirson, muziek en liedteksten: Stephen Schwartz, choreografie: Chet Walker en Bob Fosse, regie: Diane Paulus. Koninklijk Theater Carré Amsterdam 10 maart 2016, aldaar t/m 10 april.

****

Nadat de jonge Pippin het rechtvaardige koningschap, oorlog en uitbundige seks als levensbestemming heeft uitgeprobeerd, blijkt hij toch gezellig thuis bij zijn vrouw en schattige stiefzoon het gelukkigst. Het Amerikaanse musicalpubliek zou het in de jaren zeventig niet anders hebben gewild. Een jeugdig lolletje is leuk, maar het brave gezinsleven gaat boven alles.

Zo’n verhaallijn belooft niet veel goeds met Pippin, de zoon van Karel de Grote als het burgermannetje. Maar de musical Pippin, die in 1972 in New York in première ging en in 2013 een glorieuze revival beleefde, is allesbehalve saai. De basis wordt gevormd door het beste Broadway showmanschap, met daarbovenop een fijn laagje cabareteske humor en een dikke kleurige laag Cirque du Soleil, zoals touwtje springen met een menselijk touw en vliegende acrobatiek. Het wordt afgemaakt met lekkere soul/popsongs uit de Motown-hoek van Wicked componist Stephen Schwartz. Zowel The Supremes als The Jackson Five en Michael Jackson in zijn eentje hebben nummers uit deze musical op hun repertoire gehad.

Ofschoon Kyle Dean Massey als Pippin (tot 21 maart, dan wordt hij vervangen door Brian Flores) de officiële hoofdrol met grote klasse vervult, is Gabrielle McClinton de absolute ster van de avond. Zij is Leading Player, de verteller en het maatje en van Pippin in zijn zoektocht naar de ideale levensinvulling. Zij is vrijwel de gehele avond nadrukkelijk aanwezig en in die tweeëneenhalf uur klopt elke noot, elke beweging, werkelijk alles bij haar op de millimeter. Zalige souplesse.

In het nummer Glory wordt de oorlog verheerlijkt: War, it’s finer than spring. In het instrumentale deel van dat nummer slaat de uitbundige stemming om als drie dansers waaronder McClinton een strak gracieuze choreografie van Bob Fosse doen, een jazzy stijl die herkenbaar is uit duizenden. De drie-eenheid schuifelt bijna zen over het podium, maar is toch zo beweeglijk. Het is van een verbluffende schoonheid, zoals je zelden meemaakt op het podium.

Carré directeur Madeleine van der Zwaan wil onder de titel Broadway aan de Amstel elk jaar een aansprekende show een maand uit New York naar Amsterdam halen met een ervaren Amerikaanse cast, die deels ook echt in de Broadway versie heeft gestaan. John Rubinstein, niet alleen nu als de bijzonder humoristische Karel de Grote, maar 40 jaar terug ook als Pippin zelf. Met Pippin is deze ambitieuze serie uitstekend gestart. Laat The Book of Mormon maar komen.

Patrick van den Hanenberg