Muziektheater
Single Camping
Door Bos Theaterproducties
Gezien 27/3 Schouwburg Amstelveen
Nog te zien 9 en 10/4 De Meervaart Amsterdam, 25/6 t/m 14/7 DeLaMar Amsterdam

fotograaf: Raymond van Olphen

Camping De Bosnimf wordt geleid door de kordate, op het eerste gezicht totaal a-seksuele Christel (spreek uit met een ‘G’) en Johan, de animatie-clown, die sinds kort Johannie genoemd wenst te worden, omdat hij een vrouw wil zijn. Christel (Ilse Warringa) en Johannie (Rop Verheijen) waren eens een stel, maar door de transformatiewensen van Johan zijn zij nu beiden single.
We zien het koppel op de openingsdag van hun camping, waar alleen singles welkom zijn, die hebben ingetekend op een therapeutische cursus, die door Christel wordt gegeven, om hun single-schap te waarderen. Want zoals Aristoteles volgens Christel al zei: ‘Het geluk behoort aan hen die aan zichzelf genoeg hebben.’ Met feestelijke vlaggen in de hand zingen zij er vrolijk op los, alsof we ons op de Paasheuvel, de camping van de vooroorlogse Arbeiders Jeugd Centrale bevinden.
De gasten die op de eerste dag verschijnen zijn allemaal beschadigd. Menno (Peter Blok) mokt omdat zijn vrouw de kinderen heeft gekaapt, waardoor hij de zomer in zijn eentje is. De gescheiden Franceska (Tjitske Reidinga) is een mislukte beeldend kunstenaar (die afval als basismateriaal gebruikt), die in een pittig gevecht verwikkeld is met haar dochter, die een pyromane tik heeft. Nummer drie is Sandy (Elise Schaap), een ordinaire jonge Rotterdamse volksvrouw, die haar bed heeft gedeeld met iedereen die maar in haar buurt kwam, en nu via de stichting Stille Armoede een gratis kampeervakantie aangeboden heeft gekregen.
Het botst en klotst in deze muzikale komedie van schrijfster en regisseur Marije Gubbels natuurlijk aan alle kanten Zij heeft echt voor een karrevracht aan grappige oneliners gezorgd. Het droogkomische acteertalent van Ilse Warringa (die door haar rol van juf Ank in De Luizenmoeder een nationale heldin is geworden) helpt natuurlijk enorm in zo’n stuk. Maar haar vette Oost-Nederlandse accent is nou weer net zo’n zwaktebod toevoeging waar je een beetje moe van wordt. En datzelfde geldt ook voor de andere karakters, zoals Sandy, die als levensmotto heeft: ‘Je geeft je over en je gaat op je rug liggen.’ Er rollen allerlei leuke zinnetjes uit haar mond, maar uiteindelijk doet die vrouw je helemaal niets.
De leiding en de gasten zijn eigenlijk allemaal sukkels op hun eigen manier, en ze worden stuk voor stuk geweldig gespeeld, maar het sprankelt niet. Er is een overkill aan lolligheid, die langzaam vervalt in oubolligheid. Terwijl nadrukkelijk door Christel is gesteld dat elke vorm van hunkering niet getolereerd zal worden ligt het voor de hand dat dit vijftal uiteindelijk natuurlijk in één grote relatiekluwen terecht gaat komen.
Op een fijne zomeravond zal Single Camping de bezoeker geen kwaad doen, maar indruk maken.., nee, absoluut niet.