Variété/dans
All hands on deck
Door: Scapino Ballet & Wëreldbänd, choreograaf Ed Wubbe
Gezien: 14/3 Theater Rotterdam
Te zien: internationaal Theater Amsterdam 24 t/m 26/3
fotograaf: Rob Becker
Zestien matrozen staan keurig in het gelid en wachten op het moment waarop ze alle kanten op moeten vliegen om het schip van de kade los te maken en af te varen. Uit zestien kelen zwelt de meerstemmige scheepshoorn heel langzaam aan tot orkestdecibellen. Wat een strak en indrukwekkend begin van All hands on deck, een magische scheepsreis van het Scapino Ballet en de muzikale mafketels van de Wëreldbänd. Als de scheepshoorn zwijgt barst het los op de schuit.
Eerst kruipt het voltallige zingende gezelschap inclusief de instrumenten, waaronder de forse contrabas, gezellig bij elkaar in het stapelbed in een krappe hut. Het krankzinnige beeld verwijst naar een scène in een overvolle scheepshut in A Night at the Opera van de Marx Brothers. Even later duikt een van de Jantjes in dezelfde pose als een Amerikaanse matroos op een iconische foto waarop hij een verpleegster op Times Square in New York zoent aan het eind van de Tweede Wereldoorlog.
Scapino choreograaf Ed Wubbe, een liefhebber van grensoverschrijdend theater, was begin 2017 aanwezig bij de première van Släpstick van de Wëreldbänd. Daarmee plaatste de Wëreldbänd zich aan de wereldtop van het muzikale variété. Dat enigszins vergeten theatergenre wordt in Nederland met succes in leven gehouden door de inzet en stimulans van Karel de Rooij, de kleine van Mini & Maxi. Wubbe was diep onder de indruk van de dynamiek en muzikaliteit van de Wëreldbänd: de drummer wordt met zijn instrument over het podium geslingerd, vijf muzikanten bespelen één contrabas, het schuifelement van de trombone blijkt een dwarsfluit én de strijkstok te zijn, en zelfs alleen het mondstuk van de klarinet is in handen van de Wëreldbänd een volwaardig instrument.
Wubbe zag direct een mogelijkheid om iets met het Scapino Ballet te doen. Eerder werkte zijn dansgezelschap al eens met de Nits, maar toen had de band een eigen plek en eigen kostuums. In All hands on deck zijn de twee groepen organisch samengevoegd: de dansers zingen mee en de vijf muzikanten weten ook wat bewegen is.
Door de inbreng van de Wëreldbänd horen we niet alleen gevarieerde muziek, van Balkan tot eigentijdse ballroom, maar is er ook een flinke lading humor in de voorstelling gekomen, die bestaat uit een groot aantal losse scenes. Er wordt gegeten, hard gewerkt en – aangezien het een gemengde bemanning is – flink geflirt. De dansers kronkelen magisch door elkaar als een kluwen spaghetti, als de storm het schip stuurloos heeft gemaakt, of glijden weg in romantische solo’s of duetten als de zee zich koest houdt. We zien duikers, er zwemt een haai voorbij en een steile schuine scheepswand nodigt uit tot acrobatische kracht verslindende capriolen aan touwen.
Wubbe heeft voor een aantal oogverblindend mooie scenes gezorgd. Onvergetelijk is de opkomst van een geketende danser – hij zal zijn straf wel verdiend hebben, maar het hoe en waarom weten we niet – die met een paar subtiele lichaamsbewegingen steeds een deel van de kettingen rinkelend van zich afschudt totdat hij weer als vrij man kan dansen.
All hands on deck is een zeldzaam mooie voorstelling. Die moet gewoon de wereld over.
fotograaf: Rob Becker