Herman van Veen: Vaders, Ton Engels: Welkom bej de minse, Hans Dorrestijn: Het naakte bestaan


Geplaatst in Theaterrecensies op . Gepubliceerd in: de Volkskrant

Hans Dorrestijn en Martin van Dijk: Het naakte bestaan. CNR Records
8
Hans Dorrestijn (‘Ik was aan het eind van mijn huwelijk niet helemaal fris meer in mijn hoofd’) en pianist Martin van Dijk (‘Ik had veel te veel gezopen, en durfde mijn bed niet meer uit vanwege de pissebedden op de vloer.’) hebben allebei in een inrichting gezeten. Dat schept een band. Hun ervaringen, aangevuld met de resultaten van de tamelijk krankzinnige fantasie van Dorrestijn levert een wrang en grappig programma op met mooie liedjes. Vol compassie met de eveneens niet geheel toffe medemens heeft Dorrestijn patent aangevraagd op een paar uitvindingen: achteruitkijkspiegel voor lijders aan paranoia, een speciale ruime doodkist voor mensen met claustrofobie, en een meeneemschutting voor patiënten met pleinvrees.
Van Dijk, een van de beste begeleiders en componisten in het kleinkunstcircuit ontpopt zich steeds nadrukkelijker als een grappige, onderkoelde cabaretier.
Oef, wat klinkt dit album een stuk beter dan de première-avond, toen de angst er blijkbaar goed in zat.

Herman van Veen: Vaders. Harlekijn/Universal
7
Gelijktijdig met een driedubbele dvd met opnamen van dertig jaar Herman van Veen in Carré (vierhonderd avonden) is het album Vaders verschenen. Op het enigszins tuttige titelnummer (van Willem Vermandere) na is het een prettig album. Muzikaal verrast Van Veen door vrijwel helemaal op snaren over te gaan, waardoor vaste toetsenist Erik van der Wurff tijdelijk naar de coulissen is verwezen, ten gunste van het strijkkwartet Zapp. Willem Wilmink, lange tijd teksthofleverancier van Van Veen, wordt geëerd met een knagende melodie bij Huiswerk, waarin de overleden dichter zich afvraagt of die jonge hoertjes en die Amerikaanse soldaten in Irak niet beter nog gewoon op school hadden kunnen zitten.

Ton Engels: Welkom bej de minse.Vulcano Records
7
In de afdeling Nagekomen Berichten moet de Limburgse folkzanger Ton Engels worden genoemd. Hij opent het album Welkom bej de minse met ‘Twee oude indianen zitten voor de indianentent, ieder op hun eigen koelbox.’ Dan kan er wat tekst betreft al vrijwel niets meer mis gaan. Zijn liefde voor Randy Newman en Joni Mitchell is duidelijk te horen bij deze docent songwriting aan de Rock Academie in Tilburg. Fijngevoelige muziek. Tekstboekje in de hand en achterover hangen.