Wereldkerstcircus door Stardust Circus International, regie: Fredy Knie. Koninklijk Theater Carré Amsterdam 22 december. T/m 8 januari.

Het lijkt eenvoudiger om een olifant door een hoepel te laten springen dan een goede clown te vinden. De meeste acts van het Wereldkerstcircus in Carré waren de afgelopen jaren van absolute topkwaliteit, maar met de clowns is het al een tijdje droevig gesteld. Flauw, traag, alleen gericht op de vierjarigen. Ook dit jaar is de Italiaanse repriseclown niet echt een reden om een kaartje te kopen, maar zijn Amerikaanse collega David Shiner vergoedt alles wat er op de openingsavond misgaat.
En dat is nogal wat. Bij een misstap (zonder gevolgen) van een van de leden de Russische Khailafov-groep op de perche (een buigbare evenwichtsbalk) aan het begin van de avond ging er nog een onvervalste ‘schrik-oohh’ door de rijen. Later werd er al nauwelijks meer gereageerd toen de Hongaarse ruiters met enige regelmaat van hun paard kukelden, de (overdreven krijgshaftige) Russische springplankacrobaten pas bij de zevende keer een ingewikkelde sprong tot een goed einde wisten te brengen, de Italiaanse krachtacrobaten elkaar niet meer in de hand hadden, of spreekstalmeester Gert-Jan Dröge de draad van zijn tekst kwijt raakte.
Voor Dröge was het een lastig debuut. Na het afscheid van routinier Peter van Lindonk heeft Carré het met wisselend succes geprobeerd met Ted de Braak en Eric Beekes, om nu bij society-journalist Dröge uit te komen. Hij slaat in zijn aankondigingen een ironisch relativerende toon aan, die soms goed valt, maar ook regelmatig de sfeer aantast. Dat zal in de loop van de serie wel bijtrekken, net zoals de artistieke missers (hopenlijk) incidenten blijken te zijn. Die Zilveren Clowns in Monte Carlo en andere prestigieuze circusprijzen zullen niet voor niets zijn gewonnen.
En er ging natuurlijk ook heel veel wel goed. Zoals de ongelooflijke verdwijn-acts van Hans Klok, die thuishoort in het rijtje met illustere Las Vegas-collega’s als Siegfried & Roy en David Copperfield. Met zijn MTV-stijl – snelheid, flair en schone dames – bewijst Klok (net als trouwens een aantal andere acts) dat het Wereldkerstcircus in Carré steeds dichter tegen het theatercircus van Cirque du Soleil aankruipt.
Geweldig is ook het Chinese antipodenummer: jongen balanceert op een losstaande ladder, meisje rust met haar hoofd op zijn hoofd, terwijl zij met haar handen en voeten twee parasols en twee doeken in beweging houdt. Pfff.
En dan is er ook nog de Rus Sergey Prostetsov (Mr. Dalmatiër) met zijn dalmatiërs, poedels en pony’s. De protesteerders van Respect voor Dieren voor de deur van het theater zullen er niet blij mee zijn geweest (net zomin als met het volstrekt lege olifantennummer van de Zwitser Wendel Huber), maar het gedol van zijn honden was wel heel grappig.
De held van de avond is ongetwijfeld David Shiner, die het van straatartiest tot ster op Broadway (met Tony-onderscheiding) heeft geschopt, met tussenstops in films en natuurlijk Cirque du Soleil. Samen met mensen uit het publiek zet hij hele simpele acts op, zoals een ritje in een denkbeeldige auto of een filmpje van een verliefd stelletje. De uitwerking doet denken aan Charly Chaplin, met een stevig shot vriendelijk cynisme naar zijn slachtoffers. Heel grappig, heel snel en met meerdere niveaus voor meerdere leeftijden.