Olijk en niet te snel


Geplaatst in Theaterrecensies op . Gepubliceerd in: de Volkskrant

DVD
Frans Halsema: De laatste tango.
Music Products B.V.
****

De televisieshow die Frans Halsema in 1968 voor de KRO opnam in Spanje kan nu nog in clips worden gehakt en door de ouderenomroep Max worden uitgezonden. Gezellig en niet te snel. Het lied Luil

ekkerland is een olijke illustratie van de bloeiende naoorlogse ecomomie: we kunnen twee weken op vakantie naar de buitenlandse zon.
Het filmpje staat op De laatste tango, een overzicht van de carrière van Frans Halsema, samengesteld door zijn zoon Marijn. Halsema, die in in 1984 op 44-jarige leeftijd aan keelkanker overleed, ging van het bruiloftencircuit met Toon Hermans imitaties begin jaren zestig naar het scherpe cabaret van Lurelei om vervolgens met Gerard Cox pretcabaret te maken. Zijn beste werk maakte hij in samenwerking met tekstdichter Michel van der Plas (Zondagmiddag Buitenveldert), en in de musical En nu naar bed van Annie Schmidt/Harry Bannink. Het duet Vluchten kan niet meer met Jenny Arean blijft wonderschoon.
De compilatie krijgt meerwaarde door de privé opnamen met zijn grote idool ‘Meneer Kan’ en de (helaas incomplete) registratie van de soloshow Ik, ik en nog eens ik, met Ruut Weissman (artistiek leider Kleinkunstacademie) aan de piano. Buitengewoon duf zijn de audio opnamen van twee van de mooiste Halsema-nummers, Sandra en Kees. Dan zitten we 5 minuten naar een foto met muziek te kijken.