Judy Garland, het pillendoosje op pootjes


Geplaatst in Theaterrecensies op . Gepubliceerd in: de Volkskrant

Op haar vijftiende wordt ze in Hollywood al een ‘pillendoos op pootjes’ genoemd. Voor filmopnamen zitten de pillen in de zoom van haar jurk genaaid. Maar voor het Amerikaanse bioscooppubliek is de tiener Judy Garland het toppunt van puurheid als Dorothy in The Wizard of Oz, de zangeres van Over the Rainbow.
In 1969 geeft ze een serie come back-concerten in de Londense nachtclub The Talk of the Town. De ene avond staat een briljante zangeres op het podium, de volgende avond maakt ze er onder invloed van drank en drugs een gigantische puinhoop van. Deze Londense periode, een half jaar voor haar dood op 47-jarige leeftijd, vormt het decor van End of the Rainbow van de Britse toneelschrijver Peter Quilter. In 2005 ging het muzikale toneelstuk in Sydney in première. Joop van den Ende was er vroeg bij om het stuk naar Nederland te halen, nog voor de geplande gang naar Broadway.
Met Simone Kleinsma heeft de producent de best mogelijke hoofdrolspeelster in huis. Ze imiteert met opzet het stemgeluid van Judy Garland niet, maar de dramatiek van de getormenteerde zangeres, met al haar mislukte huwelijken en financiële problemen druipt er aan alle kanten vanaf. De harde, soms zeer geestige tekst, die mooi rauw vertaald is, komt prachtig uit haar mond. Je gaat helemaal met haar mee als ze van de goed gebekte arrogante superster omschakelt naar dood vogeltje en omgekeerd. De liedjes van Garland zijn organisch door de voorstelling gestrooid, en Kleinsma zingt ze met passie. Als Garland een van de Londense shows wil afbreken omdat ze helemaal leeg is, krijgt ze van haar geliefde/manager toch weer wat pillen. Dan stort ze zich op Almost like being in love, met een opjagende drum. Onvergetelijk.
Ze heeft twee geweldige partners naast zich die het stuk compleet maken. Kees Boot is Mickey Deans, de laatste aanwinst van Judy Garland, die vastbesloten is om haar van de drugs af te helpen en haar carrière weer vaart te geven. Boot weet het wanhopige optimisme van Deans sterk vorm te geven.
Paul de Leeuw is Anthony Chapman, de pianist die Garland tijdens haar Londense optredens op de been houdt. Zijn liefde voor de vrijwel uitgerangeerde, weerbarstige zangeres is oprecht. De rol van Paul de Leeuw is zowel ontroerend als humoristisch, maar De Leeuw beheerst zich bewonderenswaardig en serveert de humor niet als een komiek uit. De acteur De Leeuw gaat heel diep in de scène, waarin de homoseksuele pianist de gebroken zangeres min of meer een huwelijksaanzoek doet. Ze grijpt deze laatste strohalm niet. En dat is slecht voor haar leven, maar heel mooi voor de voorstelling.

Aan het einde van de regenboog door Joop van den Ende Theaterproducties, met Simone Kleinsma, Kees Boot en Paul de Leeuw, tekst: Peter Quilter, muziek o.l.v. Kino Haitsma, regie: Paul Eenens. Oude Luxor, Rotterdam, 3 februari. Tournee tot eind juni.