Ernst Jansz: Molenbeekstraat. V2 Records.
***

Het lijkt soms alsof Ernst Jansz sinds zijn Doe Maar-tijd niet veel meer heeft
meegemaakt. In zijn literaire en muzikale werk komt hij met grote regelmaat terug op het Indische verleden van zijn politiek actieve vader en zijn eigen jeugdjaren. De thematiek van het album en boek Molenbeekstraat (hij moest onlangs zijn geboortehuis in die Amsterdamse straat ontruimen toen zijn moeder werd opgenomen in een verzorgingstehuis) is een beetje versleten en dat geldt ook voor een deel van de muziek. Slechts op een paar nummers (Een allereerste liefde) sprankelt Jansz. Hij is duidelijk verrukt van het beperkte muzikale idioom van Bob Dylan. Als je daar dan ook nog de stem van Jansz bijplakt, waarmee hij ergens tussen Dylan en de parlando-brom van Leonard Cohen hangt, dan krijg je een tamelijk donkere plaat. Ondanks de luchtige accenten van het Indisch Muzikanten Collectief en de prachtige jaren vijftig klare-lijn-hoes van Peter van Dongen lijdt Molenbeekstraat aan een overdosis dramatiek en zwaarwichtigheid.

Velders+Duvivier: Helder Heden. Coast to Coast.
****

Tot voor kort was het duo Velders+Duvivier wereldberoemd in het rivierenland tussen de toren van Zaltbommel en het café in het dorp Rossum, vereeuwigd in het lied Dijk van een kroeg. Inmiddels heeft Herman van Veen het lied Hollands Glorie van het duo op zijn nieuwe album geplaatst en hebben Erwin Velders en Rob Duvivier, nadat ze eerst een mini-album in eigen beheer hebben uitgebracht, een platencontract te pakken. Ze schrijven tamelijk ongecompliceerde nummers in de lijn die loopt van Het Goede Doel, via Jazzpolitie naar Acda & De Munnik. Heldere stemmen en teksten die de dagelijkse dingen zinnig beschrijven. Alleen jammer van gruwelijkheden als ‘Ik zal ervoor gaan’ en ‘helemaal o.k.’