De licht- en rookopening van De Rust Zelve zou bij een showy rockband met een behoorlijk budget niet misstaan. Maar als de mist is opgetrokken staat daar alleen Jochem Myjer als een bezetene op de conga’s te trommelen op een straffe house-beat. Na drie programma’s met de gejaagde titels Gegabber, Adéhadé en Yee-haa! neemt Myjer, die op het affiche vredig met de duim in de mond ligt te pitten, alleen op papier gas terug. Ook in De Rust Zelve is hij een humoristisch brok dynamiet, of beter nog: een duizendklapper.
Myjer is een eigentijdse mengeling van Toon Hermans, André van Duin en een fantasierijke ADHD-patiënt die zijn pillen zeer selectief slikt. In zijn clowneske outfit dendert hij over het podium en gedraagt zich als het stoute jongetje dat alle dingen doet en zegt die in hem opkomen. Beledigingen naar het publiek en de personages in zijn verhalen – zoals zijn zus, die hij alle eigenschappen van een paard meegeeft – spatten als rode ballonnen uiteen en maken niemand kwaad. Hij vertedert, ook omdat tussen al dat verbale en visuele geweld twee buitengewoon lieve liefdesliedjes in bloei staan.
Van Toon Hermans heeft hij de gewoonte overgenomen om zijn familie en vriendenkring helemaal uit te benen. Hij maakt van deze mensen consequent freaks waar een steekje aan los zit en zo kan hij zijn hele arsenaal aan maffe stemmetjes en gebaren en technische grappen inzetten. Jochem Myjer heeft net als in zijn vorige programma’s hoegenaamd niets van enig belang mede te delen. Maar wie maalt daarom als je door deze artiest op de toppen van zijn energie een avond tot op het bot vermaakt wordt.

****

De Rust Zelve door Jochem Myjer, tekst en muziek: Jochem Myjer en Reinout Douma, regie: Jos Thie, Zaantheater Zaandam 7 mei. Tournee tot mei 2010.