Het eeuwige leven heeft de mens niet – ach, je moet er ook niet aan denken – maar de ongemakken van ouder worden lijken steeds effectiever te worden bestreden. Niet elke krasse knar van honderdvier kan nog vrolijk operetteliedjes zingen, en niet elke honderdjarige zal, zoals een van de Kopstukken van Godfried Bomans, nog een vogelnestje aan de touwen maken, maar genieten op uiteenlopende terreinen is niet louter voorbehouden aan de dertig-min-generatie. Ook al moet je met seks op den duur toch wel een beetje oppassen: ‘Wat gaat het paren van bejaarden stroef/Denkt de oude dame, God bewaar/Wanneer komt die ouwe klaar?/Hij heeft geen lul meer, maar een onbehaarde geitenhoef.’
Deze verzuchting van Dorrestijn is opgenomen in De dingen die voorbijgaan, waarin Jaap Bakker en Kick van der Veer liedjes en gedichten hebben verzameld over senioren. Noem de moderne bejaarden geen grootje, oudje of opoe meer. Dat was misschien nog knus en acceptabel in de vooroorlogse Jordaan, maar nu kun je de wind van voren krijgen van de bewoner van de levensloopbestendige woning met oplaadpunt voor scootmobiel.
In de liedjes en gedichten over ouderen, die voor de jaren zeventig zijn geschreven is het zieligheidgehalte aanzienlijk hoger dan bij de nieuwe oogst. Een prachtig overgangsnummer is Alleen in Amstelveen van Robert Long. In de eerste coupletten hebben we nog medelijden met de oude vrouw die moederziel alleen is. Vanaf het vierde couplet weten we dat het ‘een takkewijf’ was, ‘zo hard en koud en ongevoelig als beton’, waar terecht niemand meer aandacht aan schenkt.
Een boekje met gevoelige teksten van Jan Boerstoel, cynische van Dorrestijn en vrolijk optimistische van Simon Knepper. Spectaculair is het niet, wel troostrijk als het allemaal onverhoopt toch niet meer werkt en je alleen nog maar kunt lezen.

***
De dingen die voorbijgaan. Liedjes en gedichten over senioren, verzameld door Jaap Bakker en Kick van der Veer. Nijgh & Van Ditmar, € 7,50 ISBN 9789038890371