Bijna altijd slagen George van Houts en Tom de Ket erin om het publiek met een gevoel van schaamte de zaal uit te sturen. Met het hoofd tussen de schouders geduwd vragen we ons na een avondje tuchtiging af hoe we zo zwakzinnig konden zijn om met die politieke hype mee te gaan en beseffen we dat we wel erg economisch hebberig zijn geweest. Van Houts en De Ket noemen zichzelf antropologen die het Nederlandse ras beschouwen en hun conclusies zijn meestal hard.
Van zo’n scherp onderzoek is dit keer absoluut geen sprake. Van Houts en De Ket hebben genoeg talent en fantasie om niet door de ondergrens te zakken en daarom blijven er op de schaal van vijf altijd wel drie sterren over. Maar er waren zo weinig knallers, zoals de surrealistische aandeelhoudersvergadering waarbij de sprekers achter de tafel absoluut niet te verstaan zijn en het glas water en het stapeltje papier een eigen leven gaan leiden. Er zat zo weinig venijn in, ondanks dat prachtige slijmlied van De Ket over zijn pasgeboren zoon, waarmee hij al dat getuttebel van zijn collega-cabaretier-vaders vakkundig onderuit schoffelde.
Wat een vervelende scène over de uitstervende panda, wat een veel te lang uitgesponnen bezoek aan de psychiater, wat een…ja, ga nog maar even door. In dit programma, zo meldt het bijgeleverde interview in de persmap, willen Van Houts en De Ket zich kwetsbaar opstellen, in de wetenschap dat je steeds minder weet als je ouder wordt. D at is een mooi uitgangspunt, maar dan moeten de op zich wel aardige ideeën veel scherper worden uitgewerkt.

***
Achterlijker dan dwars door Van Houts en De Ket, regie: Servaes Nelissen, De Kleine Komedie Amsterdam 23 maart. Tournee.